Benidorm bastards
Ik wil uiteraard zeker geen heilige huisjes omver schoppen, maar de afgelopen jaren hebben me wèl laten zien dat er een bepaalde kanteling is ontstaan in de maatschappij van nu. Of je nou bij de bakker staat, of in de rij bij de kassa van de plaatselijke supermarkt, de ‘Benidorm Bastards’ anno 2023, nemen het ook niet meer zou nauw met de normen en waarden van vandaag de dag.
Toonbank
Ik ben in een donkergrijs verleden, ooit filiaalmanager geweest bij een Gall & Gall. Deze winkel was in de loop van jaren zijn glans verloren, en ik had de mooie kans om deze winkel weer te laten floreren. Van niets iets maken, dat vind ik mooi. Ik had een heel plan gemaakt, en ik heb heel veel tijd en energie gestoken in het aanbieden van service. Na verloop van tijd, wierp dat zo zijn vruchten af. Mensen stonden bij ons in een lange rij om een mooi ingepakt product te kunnen kopen.
Steevast, kwam er op zaterdag twee minuten voor sluitingstijd, een oud stel binnen. Zij kwam altijd net van de kapper naast ons, en meneer in driedelig pak. Ze móesten wel rond de negentig jaar oud zijn geweest. Schattig. Maar ze schuifelden wèl iedere zaterdag direct door naar de toonbank, en skipte dus die hele rij met mensen die al geruime tijd stonden te wachten op hun beurt, en àls er dan commentaar uit die rij kwam, moest je ze eens horen. Van schattig naar aso in twee seconden. Zoals ik al zei: Benidorm bastards.
Of ze wel wisten dat ze de vrijheid aan hùn had te danken, en dat ze geen Duits hoefden te spreken dankzij die generatie. Dat ze best twee seconden konden wachten, want zij hadden hun hele leven al zo hard gewerkt. Dat de mensen die commentaar leverden, geen normen en waarden zouden hebben. Je zult begrijpen, dat ik deze mensen na het zoveelste incident, een keurig plekje in die rij heb gegeven.
Tram
Een paar jaar geleden zat ik in de tram en werd ik plots, vanuit het niets niet gevraagd, maar gesommeerd om op te staan, omdat mevrouw -65 jaar oud, en zeker geen dag ouder- haar hele leven al had gestaan. Ik lachte schamper en heb daarna vriendelijk geweigerd, omdat er in de hele tram nog plek genoeg was. Het gaat me er niet om om op te staan, wat als er geen plek in de tram was geweest had ik zeker opgestaan, maar dan wordt het een principekwestie.
Toen ik mevrouw wees op al die andere plekken in de tram, waar ze prima had kunnen gaan zitten, maakte ze duidelijk dat ik daar ook kon gaan zitten. Het werd me al snel duidelijk dat mevrouw er overduidelijk simpelweg weinig gevoel voor had, om naast iemand te gaan zitten die een andere kleur of geloofsovertuiging had. Want daarnaast was namelijk nog plek zat. Ze is dan ook de hele weg blijven staan. Prima.
Het is niet zo dat ik geen normen en waarden heb, maar het kan best wel wat subtieler. Als de dame het me had gevraagd, dan was het een hele andere situatie geweest. Maar omdat mevrouw me vertelde dat ik op diende te staan, heb ik geweigerd. Het gaat me dan allang niet meer om de inhoud, maar meer om de vorm.
De jeugd van tegenwoordig
Tuurlijk, normen en waarden zijn al ver te zoeken in de maatschappij van vandaag, maar dat is niet alleen toe te kennen aan de jeugd. Ik heb een dochter van bijna zeventien, die echt wel een opvoeding heeft gehad, zij staat heus wel op voor ouderen, indien dat zo nodig is. En ik ben vast niet de enige ouder die zijn kind wèl de juiste normen en waarden heeft meegegeven.
De maatschappij is verhard door de jaren heen, en dat heeft effect op ons allemaal, maar het valt me gewoon wel op dat de jeugd van tegenwoordig meer respect lijkt te hebben voor de ouderen, dan andersom, en wat voor effect heeft de morrende bejaarde op de jeugd van tegenwoordig?
Die bejaarden die overduidelijk normen en waarden-loos zijn, gaan ook om het minst of geringste in discussie. Voelen zich sneller ‘aangepakt’, en reageren quasi agressief als je ze aanspreekt op hun gedrag.
Ze hebben het altijd over ‘de jeugd van tegenwoordig’, maar deze Benidorm bastards zijn zèlf geen haar beter…
Zucht… Die bejaarden van tegenwoordig