Gisteren was het alweer twee jaar geleden dat Peter R de Vries op klaarlichte dag werd neergeschoten. De manier waarop: wreed, berekenend en direct verspreid via social media, zegt iets over de wijze waarop het van te voren is gepland. En dat terwijl hij vijf minuten daarvoor nog in de uitzending zat bij boulevard. Een programma waar hij een graag geziene gast was.
Shock
Deze aanslag is een shock geweest voor heel Nederland. En nog. Peter was niet alleen een ijzersterke misdaadverslaggever, maar hij was ook een breekijzer in cold cases. Hij was ook de persoon die er was voor al die mensen die hun geliefden waren kwijtgeraakt. Denk bijvoorbeeld aan de moeder van een Natalee Holloway. Of denk aan de Puttense moordzaak, waar hij twee verdachten wist vrij te krijgen die onschuldig bleken te zijn. Of aan de zaak rond de verdwijning van Nicky Verstappen. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Iedereen had een mening over de Vries, en hoewel ik me de meningen soms voor kon stellen, kon je ook in alles terug merken dat hij heel erg begaan was met mensen. Je kon misschien vinden dat hij hautain of arrogant over kon komen, maar hij was vaak gewoon erg zeker van sommige dingen. En daar bleek hij ook vaak de dingen bij het juiste einde te hebben. Anders was hij ook niet zo verrekte succesvol geweest in zijn carrière, toch? Mensen hebben nu eenmaal snel een mening.
Persoonlijk
Ik was de dag van de aanslag aan het werk en op het hoofdkantoor van mijn werkgever, had Peter R de Vries ook een kantoor. Samen met een zakenpartner en zijn zoon Royce. We kwamen elkaar ook wel eens tegen. Hij was naar mij toe, zoals naar velen, altijd heel vriendelijk. Je kon alleen wel zien dat hij de juridische wereld heel serieus nam. Die dag liep hij mij bijna van mijn sokken, terwijl zij naar buiten liepen, en ik naar binnen. Hij glimlachte, knikte vriendelijk en groette. Hij vervolgde zijn tred, en ik de mijne. Het was een ontmoeting zoals je hem vaker tegen kon komen.
In de avond, terwijl ik bij een klant was, werd ik gebeld door mijn vrouw, of ik toevallig het nieuws al had gezien of gehoord. Ik had het kennelijk gemist. Toen ik hoorde dat Peter R de Vries was neergeschoten in Amsterdam, schrok ik me wild. Ik had hem die dag toch nog gezien? Mijn gedachten gingen gelijk uit naar zijn zoon Royce en dochter Kelly. Ook werd ik me direct bewust dat wanneer hij in de gaten werd gehouden, hij die middag wellicht ook al werd gevolgd. Is een bizarre gedachte, dat s’middags de vermeende moordenaar misschien ook in mijn buurt zou kunnen zijn geweest.
Aftermath
Ik heb die dagen erna met alles in me gehoopt dat hij er goed doorheen zou komen, ook al wist ik diep van binnen ook wel dat die kans misschien wel heel erg klein was. Hij was van dichtbij door vijf kogels geraakt, en dan lijkt die kans me gewoon niet zo groot. De lange leidsedwarsstraat veranderde al snel in een bloemenzee, en negen dagen later, op mijn eigen verjaardag, overleed Peter helaas dan toch aan zijn verwondingen. De markante -en reusachtige- misdaadverslaggever die zoveel voor de Nederlandse rechtsgang en daarbuiten betekende, was niet meer.
Voor de moord op de Vries zitten er nu een aantal mannen vast. Volledig voorzien van bewijzen, zoals het moordwapen en bijvoorbeeld het DNA dat overeenkomt. Dus dat is geen twijfel mogelijk. Voor hen is Peter R niets meer dan een trofee, waar ze over op kunnen scheppen in de lik. Maar voor Nederland was hij zoveel meer. En dan heb ik het nog niet eens over wat hij betekende voor zijn vriendin, kinderen, kleinkinderen en vrienden, die nu letterlijk levenslang hebben gekregen. Ik wil hen deze dagen dan ook veel sterkte wensen.
#peterrdevries #misdaadverslaggever #Moord #Nederland
