vve

Hoera! De vlag kan uit. We zitten eindelijk weer in een huurhuis! Thank God! Ik weet het, het klinkt vast raar, want we gooien geld weg en het huis dat we hadden gekocht had een spaarpotje kunnen zijn etcetera. Maar wij waren daar gewoon simpelweg niet gelukkig. Het voelde niet als een thuis. En dat werd enerzijds veroorzaakt door sommige buren, maar ook zeker heeft de Vereniging van Eigenheimers ervoor gezorgd dat we nooit het gevoel hebben gehad dat het huis ook maar enigszins van ons was. En zo hoort dat niet te zijn volgens mij.

Veel voor weinig

Je hoort weleens mensen zeggen, dat ze met een koophuis minder betalen dan met een huurwoning. Nou…. Dat was bij ons toch best wel een beetje anders. Wij betaalden destijds aan VvE Munnik uit Hoofddorp maar liefst een slordige 250 euro per maand aan servicekosten. 

Op zich niet erg, maar ze deden er alleen geen flikker voor. Hé-le-maal niets. We hadden er twee liften, die het vaker niet dan wel deden. Of je even met je boodschappen naar de 4e etage wilde lopen (12 trappen ongeveer). En dat weken achter elkaar. Dankzij hen had je helemaal geen sportschool meer nodig! 

Zo ook na een stormpje. De storm had ervoor gezorgd dat de -ja je gelooft het haast niet- pui van de entree naar buiten was gezogen. Hoe dan?! 

Alleen het leukste kwam nog: het heeft maar liefst zeven maanden geduurd voor deze Vereniging van Eigenheimers er überhaupt iets aan gedaan zou worden. 

Casper het spookfactuurtje

Ook nog zoiets: we hadden, tegen betaling van een maandelijks voorschot, blokverwarming in de flat. Je zou misschien denken dat zoiets mooi is. Het blijkt integendeel. We hadden namelijk van die metertjes op de radiatoren, die de temperatuur bijhield en het doorgaf aan Ista. Ista, is op zich zelf al een bedrijf met een dubieuze reputatie, gezien de vele rechtszaken waarvan vele verslagen zijn terug te vinden op het internet, maar ondanks dat we van onze energieleverancier geld terug kregen aan het einde van het jaar, kregen we namens Ista toch een rekening a veertienhonderd euro voorgeschoteld. Uiteraard kwam dit bij die  andere dubieuze partij vandaan: de VvE-beheerder.

Ons contactpersoon, Matthijs van der B., wilde prima met ons in gesprek, als we uiteraard maar betaalden. Na veel soebatten hebben we voorgesteld  om een betalingsregeling te treffen. We spraken een somma af van honderd euro per  maand en enkele weken later waren dat er ineens tweehonderdvijftig per maand en daar kon niet van worden afgeweken. Ik heb destijds nog gevraagd om een gesprek met dhr. Munnnik zelf, maar je raadt het  al; die was er bijna n ooit. Uhuh.

Snitches get stitches

Dan hadden we tot overmaat van ramp ook nog zo’n voorzitter van de Vereniging van Eigenheimers bij ons op de galerij wonen. Alsof het niet nog erger kon. En dit was een gepensioneerde, die iedereen in de gaten hield, puur omdat hij toch niks anders te doen had. Een echte ‘pendejo’. Zo’n echte snitch. Maar wel een snitch die alles bij hemzelf liet doen door bedrijven die werden betaald door de VvE.

Dus als je een huis koopt, check dan eerst hoe de VvE eruitziet. En als de VvE-beheermaatschappij Munnik heet uit Hoofddorp, zou ik er nog eens een paar maandjes over slapen, want het heeft ons dan weliswaar even een eigen huis opgeleverd, maar toch ook zeker een vijf jaar aan kopzorgen, en dat was het dan net allemaal weer niet waard.

Dan kan je maar beter een huurwoning nemen, waar alle reparaties netjes voor je worden uitgevoerd, dan dat je alles uit eigen zak moet betalen en moet hopen dat je overwaarde net iets meer is dan je aan het huis hebt uitgegeven.