Neuzen

Vandaag is het zover, de veelbesproken en onomstreden klassieker. Een strijd die los staat van alle wedstrijden. Een wedstrijd op zich. Een wedstrijd tussen twee aartsrivalen. Maar vooral een wedstrijd tussen Rotterdam en Amsterdam, een wedstrijd tussen de neuzen en de kakkerlakken ofwel, de wedstrijd tussen 010 en 020.

Stedenstrijd 

Ik zal gelijk maar duidelijk zijn, Ik heb een absolute voorkeur. Ik ben een Feyenoorder in hart en nieren, en dat zal ook nooit meer overgaan. Bij mij stroomt er geen bloed maar Maaswater door mijn aderen. Hoewel ik niet in Rotterdam geboren ben, voel ik me in Rotterdam meer thuis dan in de stad waar ik wèl geboren ben. Rotterdam is meer dan een plaats. Rotterdam en Feyenoord is voor mij meer een gevoél.

De strijd die woedt tussen de supporters, is er in mijn beleving altijd geweest, en de plagerijen rond deze wedstrijden zullen er altijd zijn en blijven. En dat is ook logisch, want de verschillen zijn immens groot. De verschillen tussen Rotterdam en Amsterdam, de verschillen tussen de mentaliteit van de Rotterdammer en Amsterdammer, en zo ook de verschillen tussen Feyenoord en Ajax.

Verschillen

Wat zijn die verschillen dan precies? De verschillen zijn zó groot, dat als je die mist, dat je dan waarschijnlijk net zo blind bent als Danny en Daley tegelijk. Rotterdammers zijn van de mouwen opstropen en niet lullen maar poetsen. Nuchter, Anti en zo direct, dat dat vaker wordt gezien als op het botte af. Een Amsterdammer woont overigens nauwelijks meer in Amsterdam, want slechts drie op de tien Amsterdam-geborene, woont nog in Amsterdam.

De Amsterdammer staat bekend als een open persoon, hoewel er ook zat Amsterdammers spreken over Amsterdamse Bluf, wat in de rest van Nederland wordt aangezien als Amsterdamse arrogantie. ‘Wij zijn Ajax, wij zijn de beste’, is misschien wel een van de meest uitgesproken regel die in de rest van Nederland, lees buiten Amsterdam en omliggende gebieden, letterlijk gehaat wordt. En dat komt ergens vandaan!

Fanatisme 

Laten we alsjeblieft wel eerlijk zijn, Ajax heeft, als je de geschiedenis bekijkt, de meeste titels gewonnen, en zijn vaak ook veel succesvoller gebleken in Europa. Daar valt niets over te zeggen. Ook als je kijkt naar de spelers die de club heeft voortgebracht, het zijn natuurlijk wel namen. Denk aan een Marco van Basten, denk aan een Dennis Bergkamp, maar natuurlijk al helemaal aan Johan Cruyff.

Over de laatste is natuurlijk wel iets te zeggen, want Cruyff heeft natuurlijk ook bij Feyenoord gespeeld. En hoe. Hij maakte Feyenoord dat jaar kampioen. Maar waarom ging hij eigenlijk juist naar Feyenoord? Het verhaal van de stap die Johan Cruyff zette om bij de aartsrivaal van Ajax te spelen, doet bij veel Ajacieden nog steeds pijn. Cruyff had mot bij Ajax, en besloot naar een andere club te gaan. Hij kwam bij Feyenoord. Met één reden: kampioen worden met Feyenoord, en de reden was simpel: Als hij met Feyenoord de titel pakte, won Ajax de titel in ieder geval niet. En zo geschiedde. Zijn overlijden werd dan ook zeker gevoeld in Rotterdam.

De klassieker

De klassieker is, zoals ik al eerder aanhaalde, een wedstrijd op zich. En ook dat is fanatisme: iedere club wil van Ajax winnen, en in Rotterdam is dat gevoel overheersend. De fanatiekste Feyenoord-supporters, waar ik er jaren lang een van was, stonden de Ajax-supporters vaak al op te wachten voor de kuip. En dat ging vaak hard tegen hard, en zo ook vaak in het stadion zelf, en daar buiten, zoals in Beverwijk op 23 maart 1997.

Het heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat de politie en politiek hebben besloten deze wedstrijden voortaan te laten spelen zonder uit-publiek. Hoe logisch ook, ik vind het nog steeds jammer, want die klassieker is nooit meer hetzelfde geweest, de supporters van Ajax horen bij de klassieker in de kuip en zo horen de Feyenoord-supporters in het uitvak van de Arena bij deze beladen wedstrijd.

Ik hoop dat iedereen vandaag geniet van deze klassieker. Maar ik hoop tòch dat de Feyenoord-supporters vandaag iets meer genieten dan de supporters van die club uit 020.