Posts Tagged :

maatschappij

Frankrijk - Nederland
Frankrijk – Nederland 600 400 Toni

Frankrijk – Nederland

Je zult nu wellicht denken dat ik dit schrijf omdat Frankrijk – Nederland afdroogde in het eerste kwalificatieduel naar het EK, maar niet alleen qua voetbal was Frankrijk beter dan Nederland. Afgelopen week is gebleken dat ze in minimaal één ding nog meer, veel beter zijn dan Nederland. 

Vive la France

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, ik vind Frankrijk een geweldig land, maar ik vind Fransen an sich geen geweldige mensen. Ik schreef in mijn column ‘Paris, je’taime’ al over mijn haat-liefde verhouding met Frankrijk, en hoe anders Parijs is ten opzichte van Frankrijk bùiten Parijs. En toch vind ik Frankrijk soms een beter land dan Nederland.

Want als een Fransoos iets vindt, steekt die het in ieder geval niet onder stoelen of banken. Een Fransoos is in veel gevallen passioneler dan ons nuchtere ‘Òllanders’. En ook nu weer; wat dat betreft kunnen we toch bijzonder veel leren van onze Franse zuiderburen. Nederlanders zijn veel makker. In Frankrijk lachen ze er om.

Poldermodel

In Nederland hebben we het consensusmodel, wat in de volksmond het poldermodel wordt genoemd. Polderen houdt in dat werkgevers, vakbonden en de overheid met elkaar in gesprek zijn om bepaalde besluiten te nemen voor de werknemers. In Frankrijk zeggen ze daar ‘Putain ça’ tegen. Letterlijk vertaald: fuck that.

In Frankrijk is het staken een deel geworden van het onderhandelen. In Nederland gaat men eerst praten en dan staken, waar een fransoos eerst gaat staken, en daarna pas gaat praten. Dat maakt wel het grote verschil. In Frankrijk polderen ze namelijk niet. De Fransozen hebben ‘Staken’ in hun DNA, en zijn daar -geheel terecht- trots op.

Stakingsrecht

In Nederland mag gestaakt worden, waar het tegelijkertijd niet mag. In de grondwet staat bij artikel 9 dat iedere Nederlander mag betogen of vergaderen in het openbaar, mits er wordt voldaan aan bepaalde voorwaarden. En bij vooral dat laatste gaat het soms mis. Want waar er geprotesteerd, gedemonstreerd en gestaakt wordt, daar hebben we in alle gevallen te maken met emoties.

Wij hebben dus een artikel in de grondwet, wat specifiek gaat over datgeen we eigenlijk niet doen. We zijn schapen geworden. ‘Want als ik het doe sta ik daar straks alleen.’ We laten ons te makkelijk als lammeren leiden naar de slachtbank. In Frankrijk zijn de lammeren voorzien van een behoorlijke dosis anabolen steroïden. Want zij hebben precies die schijt aan het systeem, die wij in Nederland missen.

Frankrijk – Nederland

Waar de Fransozen honderdachtentwintig stakingsdagen hadden per duizend werknemers tussen 2010 en 2019 hadden de Nederlanders er slechts 16. Een grote demonstratie in Nederland telt rond de vijftien- tot twintigduizend betogers. Een schril contrast tegen de laatste èchte grote demonstratie in 1983, waar ruim vijfhonderdvijftigduizend mensen op de been waren. 

Waar Frankrijk nu op het moment van schrijven de straat opgaat om te protesteren tegen de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd, met miljoenen mensen tegelijk, daar hebben ze in Nederland de pensioengerechtigde leeftijd onlangs verhoogd, en er is letterlijk niemand de straat op gegaan. 

Orale bevrediging door het volk

Nederlanders lijken het allemaal maar gewoon te pikken. De regering kan omver geworpen worden, maar niemand schijnt het iets te kunnen schelen, hoe Nederland door de politiek verandert in een totalitaire staat, waarin we straks helemaal niets meer te zeggen hebben. We nemen alles maar ‘for granted’. 

Nederlanders vinden het schijnbaar prima, hoe je straks een tientje moet betalen voor een brood, of waar de boeren straks alleen nog maar voorkomen in geschiedenisboekjes, omdat het land dat al generaties lang in de familie was, nu opgeslokt wordt door de staat om op die manier Schiphol tegemoet te komen met de stikstof quotum.

Wellicht overschrijdt ik hier een morele grens, maar in Nederland wordt de politiek kennelijk al jaren onderdanig op de knietjes gepijpt door het volk, want wij Nederlanders slikken al jaren alles. 

We moeten wakker worden. Opstaan tegen de gevestigde orde, want als we nu niet echt iets gaan doen, is het straks echt te laat. Het is immers twee voor twaalf. Wie weet is Frankrijk toch niet zo’n gek land om in te wonen, want over de Fransozen kan je zeggen wat je wil, maar daar gebeurt er tenminste íets. 

Pay it forward
Pay it forward 600 400 Toni

Pay it forward

Met bovenstaande titel is het te verwachten dat je wellicht zal denken dat het gaat om de film ‘Pay it Forward’, en eigenlijk is dat ook wel een beetje zo. We zijn niet meer gewend om iets aardigs te doen. Uit een vriendelijke geste. Want vriendelijkheid, bestaat dat eigenlijk nog wel? 

Vriendelijk

Vriendelijk. Een mooi woord, en het klínkt ook zo aardig. Bingo! U gaat door voor de magnetron! Aardig is een synoniem voor vriendelijk. Het woord vriendelijk is te hakken in twee delen: vriend-elijk. Vriend is duidelijk he? -elijk staat voor achtig. Dus vriend-achtig. Een begrip wat we vandaag de dag bijna niet meer herkennen.

Nu serieus, na de Nederlandse les-intro: we kennen het woord, weten de betekenis, maar in ‘het echie’ weten we niet meer zo goed hoe we het in de praktijk moeten brengen. Ook denken sommigen, dat wanneer je een schaapachtige grijns trekt, mensen dat interpreteren als vriendelijk, terwijl ze wellicht gewoon denken dat je een loopje met ze neemt, en dat je wel de grijns hebt van een schaap, maar dat dat verder niet echt veel voorstelt. Leuk geprobeerd. Dat dan weer wel.

Experience

Ik was ooit manager in een winkel. En dit is dan misschien ook wel gelijk het beste voorbeeld. In de retail is commercie uiteraard belangrijk, althans, dat zou je denken. Ik had daar een rayonmanager die het alleen niet zo wilde snappen en van mij verlangde dat ik me niet meer met klanten bezig zou houden. Zij vond dat ik meer moest sturen. In mijn ogen snap je het dan dus niet. Niet dat zij sowieso veel snapte , maar goed.

Het gaat er juist om dat je je team laat zien hoe je het maximale rendement ergens uithaalt. En dan is leading by example dé manier om dat voor elkaar te krijgen. Vriendelijk zijn bereik je niet met die neppe, ongemeende grimas, maar met onvervalste oprechtheid. Ook al iets waar ze niet zo goed in was: oprecht zijn. De commercie-machine loopt alleen wel een stuk gesmeerder als we iets meer voor onze klanten doen met ons hart. Maar die had ze ook al niet. 

Pay it forward

Het resultaat is vaak verbluffend; mensen worden er door verrast en worden er vaak vrolijker van. En eigenlijk is dat raar, want zo zou dat toch eigenlijk wel horen. Ik merk dat de maatschappij verhard, en dat mensen vaak in hun eigen zeepbel leven, waardoor het eigenbelang stijf bovenaan staat in het prioriteitenlijstje. Maar verander de wereld en begin vooral bij jezelf! 

Hoe vaak help jij een dame de trein instappen met een kinderwagen? Hoe vaak sta jij op voor een ouder iemand in het openbaar vervoer? Ik nagenoeg altijd. Dat kan ik gerust hardop zeggen. Ik stel voor, dat we een soort vriendelijkheids-revolutie beginnen. Verras de mensen eens door wat vaker vriendelijk te zijn. Je krijgt er zoveel voor terug! Pay it forward! Geloof me, daar wordt je een gelukkiger mens van! 

Benidorm bast*rds
Benidorm bastards 600 400 Toni

Benidorm bastards

Ik wil uiteraard zeker geen heilige huisjes omver schoppen, maar de afgelopen jaren hebben me wèl laten zien dat er een bepaalde kanteling is ontstaan in de maatschappij van nu. Of je nou bij de bakker staat, of in de rij bij de kassa van de plaatselijke supermarkt, de ‘Benidorm Bastards’ anno 2023, nemen het ook niet meer zou nauw met de normen en waarden van vandaag de dag.

Toonbank

Ik ben in een donkergrijs verleden, ooit filiaalmanager geweest bij een Gall & Gall. Deze winkel was in de loop van jaren zijn glans verloren, en ik had de mooie kans om deze winkel weer te laten floreren. Van niets iets maken, dat vind ik mooi. Ik had een heel plan gemaakt, en ik heb heel veel tijd en energie gestoken in het aanbieden van service. Na verloop van tijd, wierp dat zo zijn vruchten af. Mensen stonden bij ons in een lange rij om een mooi ingepakt product te kunnen kopen.

Steevast, kwam er op zaterdag twee minuten voor sluitingstijd, een oud stel binnen. Zij kwam altijd net van de kapper naast ons, en meneer in driedelig pak. Ze móesten wel rond de negentig jaar oud zijn geweest. Schattig. Maar ze schuifelden wèl iedere zaterdag direct door naar de toonbank, en skipte dus die hele rij met mensen die al geruime tijd stonden te wachten op hun beurt, en àls er dan commentaar uit die rij kwam, moest je ze eens horen. Van schattig naar aso in twee seconden. Zoals ik al zei: Benidorm bastards.

Of ze wel wisten dat ze de vrijheid aan hùn had te danken, en dat ze geen Duits hoefden te spreken dankzij die generatie. Dat ze best twee seconden konden wachten, want zij hadden hun hele leven al zo hard gewerkt. Dat de mensen die commentaar leverden, geen normen en waarden zouden hebben. Je zult begrijpen, dat ik deze mensen na het zoveelste incident, een keurig plekje in die rij heb gegeven. 

Tram

Een paar jaar geleden zat ik in de tram en werd ik plots, vanuit het niets niet gevraagd, maar gesommeerd om op te staan, omdat mevrouw -65 jaar oud, en zeker geen dag ouder- haar hele leven al had gestaan. Ik lachte schamper en heb daarna vriendelijk geweigerd, omdat er in de hele tram nog plek genoeg was. Het gaat me er niet om om op te staan, wat als er geen plek in de tram was geweest had ik zeker opgestaan, maar dan wordt het een principekwestie. 

Toen ik mevrouw wees op al die andere plekken in de tram, waar ze prima had kunnen gaan zitten, maakte ze duidelijk dat ik daar ook kon gaan zitten. Het werd me al snel duidelijk dat mevrouw er overduidelijk simpelweg weinig gevoel voor had, om naast iemand te gaan zitten die een andere kleur of geloofsovertuiging had. Want daarnaast was namelijk nog plek zat. Ze is dan ook de hele weg blijven staan. Prima.

Het is niet zo dat ik geen normen en waarden heb, maar het kan best wel wat subtieler. Als de dame het me had gevraagd, dan was het een hele andere situatie geweest. Maar omdat mevrouw me vertelde dat ik op diende te staan, heb ik geweigerd. Het gaat me dan allang niet meer om de inhoud, maar meer om de vorm. 

De jeugd van tegenwoordig

Tuurlijk, normen en waarden zijn al ver te zoeken in de maatschappij van vandaag, maar dat is niet alleen toe te kennen aan de jeugd. Ik heb een dochter van bijna zeventien, die echt wel een opvoeding heeft gehad, zij staat heus wel op voor ouderen, indien dat zo nodig is. En ik ben vast niet de enige ouder die zijn kind wèl de juiste normen en waarden heeft meegegeven.

De maatschappij is verhard door de jaren heen, en dat heeft effect op ons allemaal, maar het valt me gewoon wel op dat de jeugd van tegenwoordig meer respect lijkt te hebben voor de ouderen, dan andersom, en wat voor effect heeft de morrende bejaarde op de jeugd van tegenwoordig?

Die bejaarden die overduidelijk normen en waarden-loos  zijn, gaan ook om het minst of geringste in discussie. Voelen zich sneller ‘aangepakt’, en reageren quasi agressief als je ze aanspreekt op hun gedrag. 

Ze hebben het altijd over ‘de jeugd van tegenwoordig’, maar deze Benidorm bastards zijn zèlf geen haar beter… 

Zucht… Die bejaarden van tegenwoordig

Poli-tique 600 400 Toni

Poli-tique

Over bovenstaand woord hoefde ik niet eens echt lang na te denken. Nee, het kwam er echt zomaar uit. Want laten we eerlijk zijn. Ècht eerlijk: wat een stelletje ziekenhuis-kneusjes zitten er in onze tweede kamer. Een fractie betekent ook wel breuk. 

Kortom, breke-beentjes en kneusjes. Vandaar waarschijnlijk dat het woord begint met Poli. Politiek is poli-tique. Ik denk oprecht dat je het zo hoort te schrijven. Poli vanwege de ziekenhuispolitiek en toque vanwege de korpsballen die het ten uitvoer brengen, hoewel ze zelfs dat niet kunnen. 

Laten we de pleister er dan maar eens in een ruk aftrekken…

Vernaggel-politiek

Onze regering staat bol van tegenstrijdigheden. Kijk waar het volk anderhalve meter afstand moest houden, en waar onze ‘leiders’ op de congresfeestjes innig knuffelden. Of de niet-actieve herinneringen van onze minister president aan de toeslagen-affaire, als soort vervolg van de bonnetjesaffaire, waardoor dit keer duizenden gezinnen door onze poli-tici uit elkaar gereten zijn, en ouders hun kinderen niet meer mogen zien. Alle onzinnige- en vooral onnodige regeltjes waarmee het steeds meer lijkt op dat alles wat plezier en lol oplevert in de ban wordt gedaan, zoals de horeca. En als horeca-ondernemers alles hebben gedaan om het hoofd boven water te houden ondanks dat ze 2 jaar hebben moeten ploeteren terwijl het water ze aan de lippen stond, kunnen ze vandaag de dag de gasrekeningen niet meer betalen. het MKB dito, of de zorg die alles hebben gegeven in tijd van oorlog tegen een virus dat bijna niet te bestrijden was, heeft er ook niets bij gekregen. Ja, een applaus, maar ook dat verstomde en dat leverde uiteindelijk ook geen brood op de plank.

Elitaire job

Wat ik mis in de politiek zijn mensen zoals jij en ik. De èchte volksvertegenwoordiging. Vóór een dóór het volk.

Mensen zonder een dubbele agenda. Mensen zonder een of andere deftige titel. Mensen met eelt op de handen, die weten wat er speelt op straat. Mensen zoals een groenteboer, vakkenvuller, verkoper en ja zelfs een prostituée. Lijkt me lachen. Dan komen er misschien dingen op tafel waar we allemaal wat aan hebben. Het maakt in ieder geval de debatten weer leuk om naar te kijken.

Maar poli-tique bedrijven kost geld. En dat heeft niet iedereen. Dus die pleister blijft op de plek. Wellicht is het een idee om die nu op de mond te plakken van de hedendaagse regering, want vooralsnog lijkt het voor nu een pleister op een houten been.