Leugens

Hoe typisch is het, dat als u iemand tegenkomt, waar u de oprechte vraag aan stelt, hoe het gaat, dat die vraag steevast beantwoord wordt met het standaard en allang verwachtte antwoord: “Goed, en met u?”

Leugens

Als u een leugen had willen horen, had u de vraag niet eens gesteld. Maar áls u dan een vraag stelt, verwacht u dan ook gewoon een eerlijk antwoord. Deze vraag is dus voor velen een vraag die meer gesteld wordt uit beleefdheid, dan dat er oprecht wordt verwacht dat daar dus wel een eerlijk antwoord op komt.

Ditzelfde geldt voor de vraag om iemands mening. Stel: iemand vraagt u om zijn of haarmening. Wordt deze vraag dan gesteld omdat ze eerlijk van u willen weten wat uw mening is, en deze ook respecteren, of stellen ze geen vraag, maar willen ze iets bij u onder de aandacht brengen, waarvan u dan zegt dat je het ook mooi vindt? Of lekker? Of dat u die mening deelt, of u het nu wel of niet mooi of lekker vindt? 

Outcast

Ik denk het laatste. En dat valt ook op, als u inderdaad ècht uw mening geeft. Dat valt áltijd tegen. Uiteraard wilt uw beste vriendin horen dat dat jurkje haar zo goed staat. Maar als u zegt dat ze eruit ziet als een bloemetjesgordijn, in de modemisser van de laatste tien jaar, en de vraag stelt of ze is aangekleed door Heino of Jules de Corte, en of deze dan ook nog eens hun dag niet hadden, dan wordt u de eerst komende 15 jaar met de nek aangekeken, van alle mogelijke Social Media-kanalen verwijderd en nooit meer uitgenodigd op feestjes. Vraag het dan gewoon niet, dan hoef je ook niet eerlijk te zijn.

Ik daarentegen kan een mening van een ander wel respecteren. Vooral als het een eerlijke mening is, en als dat is onderbouwd met goede, fundamentele punten.  Ik ben ook niet bang om mijn eerlijke mening te geven, doe dat graag en als de persoon in kwestie mij dat dan kwalijk neemt en mij voortaan op de backlist zet als persona non grata, dan moet dat dan maar zo zijn.

Eerlijkheid duurt het langst?

Kortom; Eerlijkheid duurt lang niet altijd het langst. En áls u eerlijk bent, ben je dus anders. En raar. En rebels. Of u heeft een te sterke persoonlijkheid. Soit. Dan bent u maar anders. In dat geval bent u iniedergeval wel uzelf. Kennelijk loopt u dan minder in de pas, maar kan u uzelf wèl in de spiegel aankijken. U bent dan net als Heinz Sandwichspread; lekker fris, lekker anders. En hoe een ander u dan maar uitlacht omdat u anders bent, zo lacht u een ieder ander uit, omdat ze allemaal op elkaar willen lijken; Zo trekt u naar hen een lange neus en voldoet u op uw eigen manier toch een beetje aan de Pinokkio-verwachting!

Met ‘rebelse’ groeten verblijf ik,