horeca

Over bovenstaand woord hoefde ik niet eens echt lang na te denken. Nee, het kwam er echt zomaar uit. Want laten we eerlijk zijn. Ècht eerlijk: wat een stelletje ziekenhuis-kneusjes zitten er in onze tweede kamer. Een fractie betekent ook wel breuk. 

Kortom, breke-beentjes en kneusjes. Vandaar waarschijnlijk dat het woord begint met Poli. Politiek is poli-tique. Ik denk oprecht dat je het zo hoort te schrijven. Poli vanwege de ziekenhuispolitiek en toque vanwege de korpsballen die het ten uitvoer brengen, hoewel ze zelfs dat niet kunnen. 

Laten we de pleister er dan maar eens in een ruk aftrekken…

Vernaggel-politiek

Onze regering staat bol van tegenstrijdigheden. Kijk waar het volk anderhalve meter afstand moest houden, en waar onze ‘leiders’ op de congresfeestjes innig knuffelden. Of de niet-actieve herinneringen van onze minister president aan de toeslagen-affaire, als soort vervolg van de bonnetjesaffaire, waardoor dit keer duizenden gezinnen door onze poli-tici uit elkaar gereten zijn, en ouders hun kinderen niet meer mogen zien. Alle onzinnige- en vooral onnodige regeltjes waarmee het steeds meer lijkt op dat alles wat plezier en lol oplevert in de ban wordt gedaan, zoals de horeca. En als horeca-ondernemers alles hebben gedaan om het hoofd boven water te houden ondanks dat ze 2 jaar hebben moeten ploeteren terwijl het water ze aan de lippen stond, kunnen ze vandaag de dag de gasrekeningen niet meer betalen. het MKB dito, of de zorg die alles hebben gegeven in tijd van oorlog tegen een virus dat bijna niet te bestrijden was, heeft er ook niets bij gekregen. Ja, een applaus, maar ook dat verstomde en dat leverde uiteindelijk ook geen brood op de plank.

Elitaire job

Wat ik mis in de politiek zijn mensen zoals jij en ik. De èchte volksvertegenwoordiging. Vóór een dóór het volk.

Mensen zonder een dubbele agenda. Mensen zonder een of andere deftige titel. Mensen met eelt op de handen, die weten wat er speelt op straat. Mensen zoals een groenteboer, vakkenvuller, verkoper en ja zelfs een prostituée. Lijkt me lachen. Dan komen er misschien dingen op tafel waar we allemaal wat aan hebben. Het maakt in ieder geval de debatten weer leuk om naar te kijken.

Maar poli-tique bedrijven kost geld. En dat heeft niet iedereen. Dus die pleister blijft op de plek. Wellicht is het een idee om die nu op de mond te plakken van de hedendaagse regering, want vooralsnog lijkt het voor nu een pleister op een houten been.