Herfst

Als ik nu naar buiten kijk, dan zou ik daar zo vrolijk van kunnen worden. Hoewel ik in mijn gedachte nog een beetje in de winter leef, zie ik het buiten steeds meer lente worden. De knoppen aan de bomen, narcissen, krokussen en tulpen schieten uit de grond, en ik heb zelfs al jonge eendjes, kikkerdril en lammetjes gespot. Het enige dat een beetje tegenvalt is het weer.

Lange dagen licht

Ook zo’n voordeel van de lente: je wordt wakker als het licht is buiten en je ziet dat het ook langer licht blijft. Mooi is dat. We hebben dat nodig. Zo kunnen we ons vitamine D-tekort weer aanvullen, wat we veelal oplopen in de donkere maanden van het jaar. Ook kan je, mits de zon het toelaat, weer een beetje kleur krijgen op je witte bakkes. Ook niet heel vervelend. Zo kunnen we ons langzaam maar zeker opmaken voor de zomer. 

Grappig vind ik wel dat het nu aan de andere kant van deze aardkloot, langzaam herfstig begint te worden. En als wij zomer hebben, hebben ze in Australië en  Nieuw Zeeland dus winter. Aan de andere kant, vieren zij oud en nieuw weer in de zomer. Lijkt me ook wel mooi eigenlijk: met je zwembroek en je kerstmuts op het strand! Dan lijkt zo’n nieuwjaarsduik me ineens best verfrissend zeg maar! Je kerstboom valt alleen zo uit in de hitte!

Om depressief van te worden

In de winter merk je dat veel mensen ook gelijk soberder worden. Of hebben acuut last van najaarsmoeheid. En dat is ook best logisch. Het wordt kouder buiten, de bomen verliezen hun blad, het regent met grote regelmaat. Alleen in Ierland regent het meer dan hier lijkt wel., En voor hetzelfde geld ligt er een pak sneeuw als je wakker wordt. Ik ben er zelf ook steeds vaker gevoelig voor. Ik haat het bijvoorbeeld om in  dat grauwe, saaie kl*teweer in de auto te zitten, terwijl het regen met bakken uit de hemel komt. 

Je merkt dat dat in de lente veelal verdwijnt. Mensen komen weer een beetje tot leven, worden weer wat gezelliger tegen elkaar en som lijkt het er zelfs op dat we ook van elkaar weer wat meer kunnen hebben. Hoewel ik bij sommige mensen ook geen verschil zie. En dan bedoel ik niet dat ik mensen het hele jaar vrolijk zie zijn zeg maar. Mensen die altijd klagen bijvoorbeeld. Het is te warm. Het is te nat. Van die mensen die altijd maar klagen om minst of geringste. 

Lente

Wat nou als we eens een dealtje sluiten met moeder natuur? Laten we voorstellen dat we één week herfst hebben. Een week met alle mooiste kleuren blaadjes, knisperende haardvuren, met de geur van geroosterde dennenappels, en laten we dan ook voorstellen dat we dan één week winter hebben. Bij voorkeur zo rond kerst. Maar dan ook wel een week winter to the fullest, met alles er op en er aan. Temperaturen van min twintig vind ik voor een week niet erg. Sneeuw ook niet.  Ik wil dan zelfs wel schaatsen, en dan later mijn handen warmen aan een kop warme chocolademelk met rum.

De andere vijftig weken verdelen we dan fifty-fifty in vijfentwintig weken lente, en vijfentwintig weken zomer. Zomers met ècht zomerse temperaturen. Het liefst vijfendertig plus. Lekker naar het strand of langs de waterkant. Barbecueweer, korte broeken en zonnebrand. En de lente, met lammetjes, kuikentjes en bomen die weer heerlijk groen uitlopen. Dus: van 13 tot 20 december herfst, van 20 tot 27 december winter en daarna 25 weken lente opgevolgd door 25 weken zomer. 

Lente. Ik hou ervan. Behalve lentekriebels op basisscholen en de lente in de ogen van een tandarts-assistente. Die mag je houden!