De Maas

Ik ben geboren en getogen in Delft. Een kleine stad, onder de rook van Rotterdam. Ik heb daar vooral veel buiten-ervaringen opgedaan, omdat ik bijna altijd wel buiten te vinden was. Ik had op zich ook prima in Delft willen blijven, althans, als het een beetje betaalbaar zou zijn geweest, toen ik op zoek was voor een plekkie voor me eigen. Maar in die tijd was huren gewoonweg niet te doen, of je moest minstens 20 jaar of meer zijn ingeschreven bij woonnet-haaglanden. Kopen was ook niet  te doen, want ik kon een hypotheek krijgen waarmee ik gemiddeld een parkeerplaats kon kopen in Delft, en ik had niet eens een rijbewijs, dus wat had ik in godsnaam aan een parkeerplaats.wat moest ik in godsnaam met een parkeerplaats? De Rotterdammert

Op zuid

Ik moest dus op zoek naar iets buiten Delft en via via kon ik een huis bezichtigen op Rotterdam zuid. We gingen dat huis bezichtigen en toen ik het eenmaal zag, wist ik al vrij snel dat dat de plek was waar ik wilde wonen. Ik ben altijd vrij helder geweest: waar ik een deur achter me dicht kan trekken, ben ik thuis. En wat voelde ik me daar thuis. De Walcherse straat. Een mooie straat met hoge bomen. Waanzin.

Het huis was vrij simpel: het was een kamer ‘en suite’, en de slaapkamer en de huiskamer waren van elkaar gescheiden door een dubbele schuifdeur met glas in lood. Het huis was klein maar gezellig en wat belangrijker was, dit huis werd mijn thuis. En niet alleen dat huis werd mijn thuis. De hele stad werd mijn thuis. Ik voelde me in Rotterdam als een vis in de Maas. Onze Maas. Mijn Maas.

Herinneringen

Ik weet nog goed, dat ik niet snel later, buren kreeg die ook uit Delft kwamen. Dat maakte het al snel nog gezelliger. Op loopafstand van Zuidplein en Ahoy, en op zich ook vrij dichtbij de Kuip, als Feyenoorder natuurlijk helemaal geweldig. Vlakbij de plek wonen waar ik heel wat jaren Feyenoord heb aangemoedigd. Helemaal geweldig wanneer onze Lee Towers ook nog eens onze lijfliederen ter gehore brengt. Ons Feyenoord. Mijn Feyenoord. Warme herinneringen aan de biertjes vooraf aan de wedstrijd en vooral de biertjes erna. 

En ondanks dat ik in Delft geboren ben, en bijna mijn hele jeugd had gewoond, voelde ik me in Rotterdam, Roffa, 010 of Rotjeknor, meer thuis dan dat ik me ooit in Delft thuis heb gevoeld. Die stad heeft iets magisch. En aan iemand die dat gevoel niet deelt, kan ik het ook eigenlijk niet uitleggen. Dat moet je voelen of niet. Net als dat je van Rotterdam houdt of niet. 010 is meer dan gewoon drie cijfers!

De Rotterdammert

Buiten dat ik gek ben van de skyline van Rotterdam, het vele hoogbouw, de haven met z’n eeuwenoude pakhuizen en de leuke kroegen op het stadhuisplein, ben ik vooral verslingerd geraakt aan de Rotterdammers. Of liever gezegd: de Rotterdamse mentaliteit. De Rotterdammert, een ietwat lompe, directe, soms onvervalst platte figuur die precies vaak zegt wat ie denkt. Het is een volk dat in heel Nederland bejubeld of verguisd wordt. Het maakt een Rotterdammert overigens ook geen flikker uit wat je van hem of haar vindt.

Ik mag dat wel. De Rotterdammert liegt er niet om, is recht voor zijn raap en denkt vooral niet teveel na over hoe het op een ander overkomt. Vindt je het leuk? Best joh. Vindt je het níet leuk? Ook dikke prima. Als ik dit zo zeg, klinkt dit niet echt positief, maar in een wereld waar vaak om de hete brei heen wordt gedanst, kan zoiets super verfrissend zijn. Rotterdammers zijn ‘mouwen opstropen en niet lullen maar poetsen’, wat dat betreft een echte havenmentaliteit die je nergens anders tegenkomt.

Vele omzwervingen

Na een aantal jaren op Zuid te hebben gewoond, heb ik destijds noodgedwongen gekozen om weer terug te keren naar Delft en vanaf dat punt heb ik qua woningen altijd een beetje gezworven. Ik heb zo in Den Haag gewoond, in Wassenaar, en ook nog een aantal jaar in Voorburg, maar je ken die gozert wel uit Rotterdam weghalen, maar Rotterdam never nooit meer uit die gozert. Rotterdam is en blijft dan ook gewoon mijn stad.

Ik heb Rotterdam in mijn hart gesloten, en ondanks dat ik nu niet meer zo 1-2-3 weg zou willen uit Alphen aan den Rijn, blíjft Rotterdam ook in mijn hart, en stroomt dat gevoel, net als mijn liefde voor Feyenoord, nog altijd door mijn aderen. Dat blijft, en dat gaat er met geen tien paarden meer uit. Nou heb ik volgens velen al wel een accentje, maar als ik in Rotterdam ben  geweest galmt dat accentje toch vaak net even iets meer door. Dát doet het met je.

Het taaltje

Hoe gaat ik dat nou uitleggen? Rotterdammers hebben een T-methode. Plak achter nagenoeg ieder werkwoord een T, dan klink je al aardig als een rotterdammer. Ook hebben ze in Rotterdam een aantal gezegswijzes. Misschien is ‘Grote muil, dikke lip’ wel een van de bekendste. Ook is het gebruik van kunnen en kennen iets dat ze in Rotterdam niet echt kennen. Het leukste aan dit taaltje, vind ik nog steeds woorden die het lekkerst klinken op zijn Rotterdams. Woorden  die je bijvoorbeeld uitspreekt  als iemand weer een sterk verhaal zit te vertellen. ‘Ohjajoh’ , dekt in één keer de lading.  Als dat tegen je gezegd wordt, weet je ook dat je niet echt serieus meer wordt genomen.

Zinnen als ‘Ja toch, niet dan’, kent iedereen waarschijnlijk wel, net als dat iedere rotterdammer wel weet dat het woordje gaaf in Rotterdam niet bekend is. Gaaf, wat iedereen in Nederland kent, kennen we in Rotterdam als het woord ‘Gers’. Ik ga dan ook helemaal stuk als ik een billboard tegenkom op West, waarop heel duidelijk wordt gemaakt door de bouwmaatschappij dat er een gers appartementencomplex wordt gebouwd. Dan heb je het in mijn ogen heul goed begrepen. 

En dan mogen ze in de hoofdstad zingen wat ze willen, maar: geeft mij maar Rotterdam!