Afvalrace

Ik heb het hier niet over een soort van survival of the fittest, hoewel, misschien aan de andere kant ook weer wel. Nu ik toch langzaam maar zeker naar de 50 kruip, merk ik dat ik wat meer moeite heb om mijn gewicht in balans te houden. En hoewel ik nu al best wat complimenten krijg over mijn steeds sportievere vorm, zit ik nog steeds met een -in mijn ogen- overtollig laagje over mijn abs. Mijn sixpack is een klein biervat geweest zeg maar, maar nog steeds is het niet naar mijn tevredenheid. Wat is next? Een afvalrace met betrekking tot het volgen van een dieet, of moet ik nog meer mijn buikspieren onder handen nemen?

Stressvreter

Ik ben geen stress-of eter. Nee. Ik ben een stress-vreter. Met een kapitale V, zodra ik niet lekker in mijn velletje zit. En als ik eerlijk ben, hebben de laatste zes tot zeven jaar ons niet echt mee gezeten. En dan ga ik snaaien. Ik at niet met het ontbijt, want ‘ik kreeg dat niet weg’. Bullshit natuurlijk, het is je lijf gewoon in een houdgreep nemen, en je behoeften verleggen. Vervolgens at ik mijn lunch dan al rond een uur of elf, met als resultaat dat er wel een heel groot gat zit tussen die extreem vroege lunch en het avondeten. Hallo McDonalds!

Nu ging ik heus niet elke dag vette meuk naar binnen zitten worstelen, maar als iemand me een koekje, of iets met chocola aanbood, zei ik standaard geen nee, zeg maar. En we weten allemaal: na je veertigste gaat dus wèl ieder pondje door het mondje. En geloof me; dat had resultaat. En niet het juiste resultaat. Ik kreeg regelmatig de vraag of ik mijn overhemd streek op een wok, of wat het ook altijd goed deed, was vragen hoe lang het nog zou duren tot de bevalling.

Hop Hop…

Vanaf september zijn we dus weer gaan sporten. Vijfentwintig jaar en een beetje, had ik geen sportschool meer bezocht, dus ik was wel benieuwd. Ik heb in het verleden behoorlijk zwaar getraind, dus dit was wel een dingetje. Hadden mijn spieren nog steeds het vermogen om te doen wat ik wilde? Zat het nog in mijn spiergeheugen? Het waren vragen waar ik geen antwoord op had, en als ik die antwoorden wilde  hebben, stond me maar één ding te wachten: zweten met dat ouwe lijf en die overtollige kilo’s!

Gelukkig heeft mijn trainingsmaatje, mijn vrouw, een enorme drive, en houdt ze mij op het juiste pad, want eerlijk: iedereen die me een beetje kent weet dat ik ook een beroepsouwehoer ben, en dus ook niet vies van een praatje. Als we samen trainen, zorgt zij er wel voor dat het ook weer niet té gezellig wordt. En als ik een keer geen zin heb in die buikoefeningen, want die doen we trouw elke dag, dan zorgt zij er wel voor dat ik toch de motivatie op kan brengen om die paar setjes toch wel te doen. Afvalrace

Afvalrace

Ja… maar nu? Ik zie progressie in iedere spiergroep, Mooie ontwikkelingen in mijn schouders, rug, borst en armen. Zelfs mijn benen doen mee. Alleen die buik he? Die buik is wel enorm geslonken, maar nog niet naar waar ik ze wil hebben. Begrijp me goed, ik hoef ook heus geen Matthew McConaughy te worden, om zo vervolgens overal mijn shirt uit te trekken, en ik hoef ook geen auditie te doen voor Magic Mike, hoewel mijn vrouw dat wel eens mee zou willen maken misschien…

Maar wat nu? Normaliter zou ik dit jaar nog bulken om vervolgens volgend jaar droog te gaan trainen, maar ik wil ook van die buik af, of beter gezegd, Ik wil dat mijn abs weer wat strakker worden, waardoor ik daar ook een beetje tevreden over kan zijn. Dat zou het plaatje wel compleet maken. Wat zouden jullie me adviseren? Meer setjes met meer reps tegen een lager gewicht? Of dan toch een of andere heftige fatburner pakken? Of moet ik toch op een of ander nieuw soort dieet om mijn afvalrace te voltooien? Ik wil wet dat vettige randje kwijt maar geen verlies hebben op mijn spiermassa. Wat denken jullie? Hebben jullie misschien nog tips?