Posts By :

Toni

Opgelicht
Opgelicht 600 400 Toni

Opgelicht

Iedereen maakt het vast wel eens mee: het moment dat je wordt opgelicht. Het kan om iets kleins gaan, of om echt serieus geld. Maar het gevoel dat je er aan overhoudt is waardeloos. Het valt me alleen wel op dat er steeds vaker van dit soort zaken aan het licht komen. 

Marktplaats

Ik had het laatst: Ik wilde via Marktplaats iets aanschaffen. Er stond bij de advertentie een bedrag, dat relatief normaal is voor dit product. Ik moest zestig euro betalen, en dan zou deze ‘Sophie’ uit Kampen het product naar me toesturen. Ik ging akkoord, en kreeg een tikkie om te betalen.

Goedertrouw, en misschien behoorlijk naïef, heb ik dat tikkie betaald, in plaats van de gebruikelijke manier te gebruiken die Marktplaats aanbiedt. Ik had nog gekeken of ze al recensies had, hoe lang ze al op Marktplaats spullen aanbood, en het leek me vrij solid. Ze reageerde ook supersnel. Ja. Tot het tikkie was betaald. Daarna werd het al snel een stuk minder, tot ik nagenoeg helemaal geen reactie meer van haar kreeg.

Ik had haar voor het tikkie gevraagd of ze me de track and trace wilde sturen, maar later verklaarde ze dat ze het zonder had opgestuurd, terwijl. Ik daar wel voor betaald had. ‘Het was vast en zeker zoek geraakt in de post.’ en ‘Waarom ik haar iedere keer lastig viel’, terwijl het product al dagen bij me binnen had moeten komen. Bij ‘Wat is jouw probleem’, kreeg ik kortsluiting.

Aangifte heeft wèl zin

Aangifte heeft wèl zin, is een zin die je vaak leest, maar niet in mijn geval. Ik heb aangifte gedaan, maar omdat ‘Sophia’ nooit een aantekening heeft gehad, kan de politie niets doen. Het schijnt dat pas bij vijf of meer meldingen over een dezelfde persoon, de politie iets overneemt. Mijn bank kon niks doen, en haar bank ook niet, want die konden pas wat ondernemen bij een officieel politie-onderzoek.

Marktplaats reageerde wèl na mijn aangifte: Ze zou met haar profiel verwijderd worden van Marktplaats. Ze waren meelevend, en veerde mooi mee met mijn verhaal. Precies zoals ik ook heb geleerd. Echter werkt dat pas wanneer je ook doet wat je zegt. ‘Sophia’ staat nog steeds op Marktplaats, en ik kan naar mijn centen fluiten.

Opgelicht

Whatsappje van je zoon of dochter die ‘zogenaamd’ een nieuw nummer heeft, met de vraag of je wat geld wilt voorschieten voor een rekening. Mensen die worden opgelicht aan de deur door middel van een babbeltruc, Oplichters die zich telefonisch voordoen als iemand van je bank en zelfs op de manier van ‘de Tinder Swindler’. 

Ik vraag me alleen af hoe ze dit doen, of nog liever, hoe ze dit kúnnen doen. Deze mensen zijn volgens mij verkeerd gebakken, of hebben nooit gehoord van een gedegen opvoeding, want als je geen enig medeleven hebt met andere mensen, of als je helemaal geen schuldgevoel hebt, dan blijkt het dat je ook geen verschil weet tussen goed en kwaad.

Als je oplicht, ben je verstandelijk beperkt. Verstandelijk beperkt omdat je ze kennelijk niet helemaal op een rijtje hebt in je bovenkamer, met de bijkomst dat je naar alle waarschijnlijk een zwart hart hebt. Ik zou het niet kunnen. Ik vind ook dat als je wordt opgelicht, dat zo iemand geholpen moet worden. Opsluiting is te makkelijk in mijn optiek. Deze mensen moeten beschermd worden. Tegen zichzelf, en al helemaal tegen de maatschappij.

SYMPATHie

Het klinkt een beetje raar na het hele stuk wat je net hebt zitten lezen, want ik heb voor één oplichter in het bijzonder wel sympathie, en wie ‘the wolf of Wallstreet’ gezien hebt, zal het volgende ook beamen: Als jij zo goed weet te overtuigen, dan kan je mensen beïnvloeden. Precies wat Jordan Belfort deed. En het bizarre is, is dat dat helemaal niet illegaal is.

De fraude, waar hij tweeëntwintig maanden voor in de bak heeft gezeten, en achteraf nog honderdtien-miljoen voor moet terugbetalen aan de gedupeerden, daar is hij ook niet trots op als hij terugkijkt naar die tijd. Daarom geeft hij nu seminars waarin hij de kracht van het beïnvloeden uitlegt, maar ook laat zien hoe je je kan beschermen tegen mensen zoals hij zelf ook ooit was.

Ik denk dat oplichters niet alleen fraudeurs zijn, maar ook mensen met een extreem gevoelige antenne voor beïnvloedbare mensen. Het is de manier van praten, en handelen. Daar is niets mis mee, tot je ergens de verkeerde afslag neemt, en het verkeerde pad op gaat. Het zal daarna vrijwel altijd fout voor de oplichter aflopen.

Viva la revolución!
Viva la revolución! 600 400 Toni

Viva la revolución!

Een ieder die me een beetje kent, weet dat ik als Cubafiel iets heb met het eiland in de Cariben, en dat ik hou van de geschiedenis die daar is geschreven. Fidel Castro, die samen met de guerillastrijders onder leiding van zijn broer Raúl, Che Guevara en Camillo Cienfuegos, ten strijde trok om Cuba te bevrijden van de onderdrukker.Een heuse revolutie was geboren. Een revolutie. Dat lijkt mij eigenlijk wel wat. Viva la revolución!

Frankrijk – Nederland

Op mijn eerdere artikel deze week, heb ik best wel wat goede reacties gehad. Ik hoor veel mensen praten over hoe het in Nederland niet verder kan, en dat er ook ècht iets moet gebeuren, maar dat ze niet zo goed meer weten hoe. En ik sta daar ook een beetje zo in, want we hebben alles al geprobeerd toch? Hebben we ècht alles geprobeerd? Of toch niet? 

Ik wil niets opruien, maar hebben we wel alles geprobeerd? Ik had het hier laatst met een oude vriend over. Deze is bij letterlijk alle protesten geweest, en ja, zelfs buiten Nederland. Hij protesteerde  ook in Brussel bijvoorbeeld. In corona-tijd en erbuiten. Het ging eerst om de vrijheidsbeperkingen die onze regering ons  oplegde en het gaat nu om hoe  ons land naar z’n klote wordt geholpen door een klimaat- olie, en gascrisis.

Comfortzone

Ik ben van mening dat we nog lang niet alles hebben geprobeerd, maar daarvoor moeten we wel een offer brengen.  Dat offer is eigenlijk vrij simpel: we (het volk) zal buiten de gebaande paden moeten manoeuvreren. We zullen uit de-door-de-regering-gecreëerde  bubbel moeten stappen, en niet meer moeten slikken wat de politici ons voorhouden. Want alles wat ze ons nu voorhouden zijn leugens. Leugens om ons nog langer aan een lijntje te houden, en waar sommigen het misschien lekker vinden om gewurgd te worden, bijt ik die lijn liever even bij mezelf door. Het kan zo niet verder.

Want wat is de volgende stap? Daar hadden we het vandeweek ook over. Wat als de banken omvallen? Ik bedoel, het is niet  moeilijk om een scene in elkaar  te  flansen, waar de banken zogenaamd omvallen en wij al onze zuurverdiende spaarcenten kwijt zijn, terwijl er altijd mensen rijker van worden. Geld lost namelijk niet op. Maar zwartsparen is ook verboden. Want het verzwijgen van vermogen is strafbaar, ook als het in een oude sok, een matras of een kluis zit. Alles wat je thuis boven de 552 euro aan contant geld bezit, moet je fiscaal opgeven. Waarom is dat eigenlijk? Een plus een is bij mij nog steeds twee.

Hypothetisch

Stel je voor dat de banken zogenaamd omvallen. Gaan we dan wel de straat op? Is het dan nog steeds een vreedzaam protest, of wordt het dan een protest zoals we die hebben gezien in Frankrijk? Want daar kunnen we nog zoveel van leren; daar hadden ze géén hoempapa-dweilorkest met muntjes om een drankje te kunnen halen. In Nederland zijn protesten anno 2023 net een soort kermis of festival geworden. Te zot voor woorden. We zijn een gehoorzaam en gedwee volkje geworden.

Ik snak naar vuurwerk, brandjes in de straten, fakkels, spandoeken, een groot, fel protest bij de tweede kamer desnoods. Daar het hele plein volzetten, en àls het op een relletje uitdraait, dan zal ik daar niet voor wegkijken, maar dán, dan kunnen we zeggen dat we er alles aan gedaan hebben. In Spanje, gaan er op la Diada, 11 september, jaarlijks honderden duizenden mensen de straat op. Wat dachten jullie van de Arabische lente die we kennen uit voorgaande jaren? Zoiets kan ook echt in Nederland! 

Viva la revolución!

De truc lijkt me vrij simpel. Als we nu gaan wachten tot het inderdaad zo ver komt dat er iets gebeurt met het spaargeld, of de AOW, of de pensioenen, waar we allemaal keihard voor werken, dan zijn we te laat. Als we nu niets gaan doen, worden we allemaal met een aanloop genomen, mèt een vuist en zònder vaseline. Waar zijn die barricades uit vervlogen tijden? Waar is die spirit gebleven? Zijn we zo afgestompt dat het ons gewoon niet meer kan boeien?

Wanneer worden we wakker? Wanneer begint onze revolutie? Wanneer gaan wij ons losschudden van het totalitarisme? Wanneer gaan we eens stoppen ons de mond te laten snoeren? Nu of nooit? Want dat is het inmiddels. Het is nu of nooit. Gear up. De meeste die-hards geloven er niet meer in dat Nederlanders tot zoiets in staat zijn. Maar is dat ook echt zo, of gaan we de eerst volgende protestmars laten zien waar dit volk toe in staat is? Ik hoop jullie daar in ieder geval te zien.

Viva la revolución!

Dag, meneer Foppe
Dag, meneer Foppe 600 400 Toni

Dag, meneer Foppe

Iedereen uit mijn generatie weet waarschijnlijk wel wie ik bedoel met meneer Foppe. Meneer Foppe was een laborant, en werd vertolkt door de vandaag overleden Wim de Bie. Hilarisch was Wim de Bie niet alleen als meneer Foppe, maar  zeker ook in alle andere rollen die hij op zijn manier vertolkte. Toch is voor mij de scene waarin meneer Foppe ‘de Vieze man’, te woord staat aan de deur nog steeds favoriet. Met zijn paas-kuikentjes…

Jacobse en van Es

Als van Es, speelde de Bie een ‘vrije jongen’, samen met Frederik Jacobse, gespeeld door van Kooten. Jacobse en van Es waren van het zwarte werk en de handeltjes. Jacobse, met zijn gelikte gladde uiterlijk was de slimme, en zoals zo vaak, speelde de Bie, de wat goeiige Tedje van Es. Van Es liet zich vaak ook voor de gek houden en gebruiken door iedereen, en misschien wel het  vaakste door Jacobse zelf.

Gekleed in een veel te strakke spijkerbroek,  een zwarte leren jas en zijn cowboylaarzen, was  van Es te vinden naast Jacobse, die een pak aanhad, met sneakers. Jacobse en van Es kwamen uit  de schilderwijk en dit was dan  ook  goed te horen, aan hun platte, typisch Haagsche accent. Het waren echte hosselaars, en het zal je dan ook niet verbazen dat ze -in hun rol- een keer of tien in de lik zijn beland aan de pompstationsweg in Scheveningen. 

Dit soort mensen zouden we vandaag de dag goed kunnen gebruiken. Ze waren zogenaamd zelfs een politieke partij gestart. De tegenpartij. Die zou nu meer dan ooit van pas komen. Op het affiche stond ‘stemp tegen’. Zou ik mooi vinden, maar uitgerekend nú is een van deze helden er niet meer.

Jemig de pemig, Mozes kriebel

Deze woorden zijn ook al niet meer weg te denken voor mensen uit mijn generatie. Dit waren de wijze woorden die met zeer grote regelmaat werden uitgebraakt door Koos Koets, een rol die fantastisch werd neergezet door Kees van Kooten.

Kees Koets was een oudere jongere die niet vies was van wat drugs zo nu en dan. 

Robbie Kerkhof, de alter ego van Wim de Bie was er ook al niet vies van. Maar ook de gesprekken tussen die twee. Fantastisch. “Hee Koos! Heb je nog zo`n methyleendioxymethamfetaminepil voor me?””Je bedoelt XTC, Rob?” “Ja! Mozes Kriebel, ik kan die naam maar niet onthouden!” 

Ik vind het mooi.

Dag, meneer Foppe

Meneer Foppe was toch verreweg mijn favoriet. En dat is toch ook zeker te danken aan de vieze man. Die twee samen waren ècht geweldig. Twee extreme tegenpolen, de vieze man was echt smerig en pervers, terwijl meneer Foppe, preuts, contactgestoord, en een enorme gêne had.

De scène waar de vieze man meneer Foppe beschuldigt van het kijken naar de borsten op een poster van H&M in een bushalte. Gewoonweg Fantastisch, maar wanneer de vieze man bij meneer Foppe aan de deur staat met paas-kuikentjes, ga ik stuk. Ik kan dit dan ook nog steeds honderd keer zien en er ook nog honderd keer om lachen.

Dag, meneer Foppe. Dag meneer de Bie. Dank je wel voor al het moois dat je met ons gedeeld hebt. 

Frankrijk - Nederland
Frankrijk – Nederland 600 400 Toni

Frankrijk – Nederland

Je zult nu wellicht denken dat ik dit schrijf omdat Frankrijk – Nederland afdroogde in het eerste kwalificatieduel naar het EK, maar niet alleen qua voetbal was Frankrijk beter dan Nederland. Afgelopen week is gebleken dat ze in minimaal één ding nog meer, veel beter zijn dan Nederland. 

Vive la France

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, ik vind Frankrijk een geweldig land, maar ik vind Fransen an sich geen geweldige mensen. Ik schreef in mijn column ‘Paris, je’taime’ al over mijn haat-liefde verhouding met Frankrijk, en hoe anders Parijs is ten opzichte van Frankrijk bùiten Parijs. En toch vind ik Frankrijk soms een beter land dan Nederland.

Want als een Fransoos iets vindt, steekt die het in ieder geval niet onder stoelen of banken. Een Fransoos is in veel gevallen passioneler dan ons nuchtere ‘Òllanders’. En ook nu weer; wat dat betreft kunnen we toch bijzonder veel leren van onze Franse zuiderburen. Nederlanders zijn veel makker. In Frankrijk lachen ze er om.

Poldermodel

In Nederland hebben we het consensusmodel, wat in de volksmond het poldermodel wordt genoemd. Polderen houdt in dat werkgevers, vakbonden en de overheid met elkaar in gesprek zijn om bepaalde besluiten te nemen voor de werknemers. In Frankrijk zeggen ze daar ‘Putain ça’ tegen. Letterlijk vertaald: fuck that.

In Frankrijk is het staken een deel geworden van het onderhandelen. In Nederland gaat men eerst praten en dan staken, waar een fransoos eerst gaat staken, en daarna pas gaat praten. Dat maakt wel het grote verschil. In Frankrijk polderen ze namelijk niet. De Fransozen hebben ‘Staken’ in hun DNA, en zijn daar -geheel terecht- trots op.

Stakingsrecht

In Nederland mag gestaakt worden, waar het tegelijkertijd niet mag. In de grondwet staat bij artikel 9 dat iedere Nederlander mag betogen of vergaderen in het openbaar, mits er wordt voldaan aan bepaalde voorwaarden. En bij vooral dat laatste gaat het soms mis. Want waar er geprotesteerd, gedemonstreerd en gestaakt wordt, daar hebben we in alle gevallen te maken met emoties.

Wij hebben dus een artikel in de grondwet, wat specifiek gaat over datgeen we eigenlijk niet doen. We zijn schapen geworden. ‘Want als ik het doe sta ik daar straks alleen.’ We laten ons te makkelijk als lammeren leiden naar de slachtbank. In Frankrijk zijn de lammeren voorzien van een behoorlijke dosis anabolen steroïden. Want zij hebben precies die schijt aan het systeem, die wij in Nederland missen.

Frankrijk – Nederland

Waar de Fransozen honderdachtentwintig stakingsdagen hadden per duizend werknemers tussen 2010 en 2019 hadden de Nederlanders er slechts 16. Een grote demonstratie in Nederland telt rond de vijftien- tot twintigduizend betogers. Een schril contrast tegen de laatste èchte grote demonstratie in 1983, waar ruim vijfhonderdvijftigduizend mensen op de been waren. 

Waar Frankrijk nu op het moment van schrijven de straat opgaat om te protesteren tegen de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd, met miljoenen mensen tegelijk, daar hebben ze in Nederland de pensioengerechtigde leeftijd onlangs verhoogd, en er is letterlijk niemand de straat op gegaan. 

Orale bevrediging door het volk

Nederlanders lijken het allemaal maar gewoon te pikken. De regering kan omver geworpen worden, maar niemand schijnt het iets te kunnen schelen, hoe Nederland door de politiek verandert in een totalitaire staat, waarin we straks helemaal niets meer te zeggen hebben. We nemen alles maar ‘for granted’. 

Nederlanders vinden het schijnbaar prima, hoe je straks een tientje moet betalen voor een brood, of waar de boeren straks alleen nog maar voorkomen in geschiedenisboekjes, omdat het land dat al generaties lang in de familie was, nu opgeslokt wordt door de staat om op die manier Schiphol tegemoet te komen met de stikstof quotum.

Wellicht overschrijdt ik hier een morele grens, maar in Nederland wordt de politiek kennelijk al jaren onderdanig op de knietjes gepijpt door het volk, want wij Nederlanders slikken al jaren alles. 

We moeten wakker worden. Opstaan tegen de gevestigde orde, want als we nu niet echt iets gaan doen, is het straks echt te laat. Het is immers twee voor twaalf. Wie weet is Frankrijk toch niet zo’n gek land om in te wonen, want over de Fransozen kan je zeggen wat je wil, maar daar gebeurt er tenminste íets. 

MH Klimaattechniek
MH Klimaattechniek 600 400 Toni

MH Klimaattechniek

Ik schrijf December 2022, wanneer ik benaderd wordt door twee vrienden van me. Ze waren een onderneming gestart. MH Klimaattechniek, een onderneming in Zonnepanelen. Althans daar zou het mee beginnen, hoewel ik er snel achter kwam dat deze mannen het niet lichtzinnig opvatten. Al snel blijkt dat ze ook warmtepompen en airconditionings gaan leveren. Het kon niet anders dan een succes worden, gezien de energie die de heren hebben en uitstraalden bij het uiteenzetten van hun plannen.

Brief

Daar ik in het verleden voor een van hen wel eens iets had geschreven, vroeg hij of ik weer een keer een brief op kon stellen. Uiteraard was dat geen probleem. Hij wilde een origineel schrijven naar een andere organisatie waar ze op bepaalde termijn mee samen wilden werken. Al snel bleek dit een schot in de roos. Er kwam een positieve reactie op de brief die ik had opgesteld.

Vanuit dit punt zijn we verder gaan kijken wat ik voor hen kon betekenen. Al snel praatten we over SEO-teksten voor een heuse website. Hoe cool! Na een aantal meetings hadden we de tekst in grote lijnen op papier, en kon ik het éen en ander uit gaan werken. In no-time had ik de tekst rond. Maar toen moest er nog een Privacy Commitment en Algemene voorwaarden worden geschreven.

Uitingen

Na deze ook geschreven te hebben, blijkt dat er ook nog een downloadbare .pdf geschreven moest worden, en nu zijn we in de afrondende fase. Nu nog teksten aanleveren voor flyers, en dan kan ik deze opdracht met veel plezier afronden.

MHKT.nl, bedankt voor het vertrouwen en bedankt voor de opdracht in het algemeen. Ik vind het een heuse eer om aan de wieg te staan van jullie extreem groeiende onderneming. En nu richt ik me aan alle lezers van deze post: mochten jullie interesse hebben in zonnepanelen, warmtepompen of airconditionings, en jullie willen niet persé de hoofdprijs willen betalen: MHKT.nl gaat jullie verrassen. zowel qua service, snelheid en ook qua prijs!

Compleximent
Compleximent 600 400 Toni

Compleximent

Je zal wel denken, waar komt die Massaar nou weer mee aanzetten? Compleximent: een woord dat een mix is van complex en compliment. Want een compliment is kennelijk complex. Als je tegenwoordig een compliment krijgt, dan is dat een wonder. Ik zie dan ook vaak, wanneer iemand een compliment krijgt, dat die persoon niet zo goed weet hoe hoe ze er mee om moeten gaan. We zijn dus niet gewend om een compliment te ontvangen, en dat heeft puur te maken met het feit dat het een zeldzaamheid is om er een te ontvangen. Maar waarom eigenlijk?

Cadeautje 

Volgens de ‘Dikke van Dale’ betekent een compliment ‘een woord van lof’, en wat ik niet snap is dat we dit niet vaker uitspreken, als je meent dat iemand iets gedaan heeft waarvoor hij of zij die lof verdient heeft. Want laten we eerlijk zijn, een compliment is een cadeautje. Een cadeautje omdat je iets gedaan hebt, waarvoor je lof hoort te ontvangen, en als je die krijgt, is dat een streling voor je ego.

Maar het is niet alleen een streling voor je ego, maar ook een aanmoediging om dit vaker te doen. Het spreekt een waardering uit, en dat is nodig om mensen gemotiveerd te houden. Motivatie is een van de dingen in het leven, dat vaak een evenredige betekenis heeft als een goed salaris aan het einde van de maand. Sterker nog, wanneer je een prachtig bedrag ontvangt voor je gedane arbeid aan het einde van de maand, maar  je krijgt nooit waardering, dan vraag ik me af hoe lang je dit vol gaat  houden.

Compliment-effect

Als je complimenteert op de werkvloer, levert dit vijf tot zeven procent meer productiviteit op dan wanneer je dit niet doet. Dit is een bewezen feit, dus als je niet  complimenteert binnen het bedrijf of binnen de afdeling waar je werkt, laat  je geld liggen, terwijl een  compliment  he-le-maal gratis is. Het  kost  je niets, terwijl het wel iets  oplevert. Maar het  levert ook een betere sfeer op, dus win-win.

Het werkt ook de andere kant  op. Mensen die op het werk nooit een compliment krijgen, of waar nooit de waardering voor wordt uitgesproken, voelen sneller spanningsklachten, en  spanningsklachten  kunnen leiden tot een overspanning, en uiteindelijk zelfs tot een burn-out. Het is dus ook nog eens belangrijk om die erkenning júist uit te spreken, want het is gewoon keihard nodig. Compleximent

Complimenteren voor dummies

Een compliment moet uiteraard wel op de juiste manier gemaakt worden. Een compliment moet oprecht zijn, en ook gericht. Een voorbeeld van een goed compliment is bijvoorbeeld:”Je hebt vandaag de hele achterstand weggewerkt, Lekker gedaan!”, je bent gericht aan het complimenteren, maar als je zegt:”Lekker gewerkt vandaag, maar morgen moet het wel nog beter”, dat is geen compliment. Dat klinkt haast zelfs als een reprimande.

Een compliment via een sms, mail of appje is leuk, maar echt werken doet het niet. Een compliment werkt het beste als het face to face is. Vaak zien we dat een begeleidende brief bij een kerstpakket boordevol lofbetuigingen staan van de directie. Hartstikke mooi, maar ten eerste is het gericht aan iedereen, en ten tweede is het geschreven, en verre van face to face. Hier slaat zo’n directie dan ook vaak de plank best wel mis, hoe goed bedoeld het  ook is. Compleximent

Compleximent

Het is dus helemaal niet zo complex om een compliment te maken. Maar we zien  ook vaak dat het voor sommigen heel moeilijk is om een compliment te aanvaarden. Dit zou bijvoorbeeld te maken hebben met een negatief zelfbeeld, want zo goed ben je helemaal  niet,  toch?  Ook kan het bijvoorbeeld te maken met de angst om gezien te worden als arrogant of als een hielenlikker.

Soms zijn mensen ook gewoon heel perfectionistisch, waardoor ze de geleverde inspanning helemaal niet zo bijzonder zien, om daar een compliment voor te ontvangen, maar het kan ook gewoon te maken hebben met je opvoeding, want als je het van thuis niet mee hebt gekregen, dan kan ik me zo maar voorstellen  dat het een beetje tegen je natuur  ingaat.

Complimenteer meer. Zoals Nelson Mandela ooit zei: Zie je iets goeds, geef dan een compliment. Zie je iets fouts, biedt dan je hulp aan. Als je een compliment krijgt, neem het ter harte, want je hebt absoluut iets goeds gedaan, en daar verdien jij absoluut de erkenning voor!

Downies
Downies 600 400 Toni

Downies

Gisteren was het wereld-down-dag. Een dag waarop we  stil staan bij het syndroom van Down. Wel bijzonder dat we er bij stil moeten staan, want hoe je het ook went of keert, het blijven mensen zoals jij en ik, ze zijn alleen een beetje anders. Anders omdat iemand met het Downsyndroom van één bepaald chromosoom geen twee, maar drie exemplaren heeft in iedere cel. Door de aandoening hebben ze een verstandelijke beperking, soms licht, en soms zwaar. Maar Downies blijven natuurlijk wel gewoon mensen, zoals jij en ik.

Vrijwilligerswerk met Downies

Ik heb ooit voor een vrijwilligersorganisatie gewerkt en heb de eer gehad om een seizoen mee te draaien op de afdeling waar veelal verstandelijk en lichamelijk gehandicapten verbleven. Hier zaten ook een aantal mensen bij die het syndroom van Down hadden. Dit maakte het niet moeilijker, maar wel verschrikkelijk veel leuker. Het was een echte toevoeging en ik zal deze ervaring nooit vergeten.

Downies zijn leuk, omdat ze in alles extreem zijn. Extreem lief, extreem behulpzaam, extreem verlegen en soms ook extreem verdrietig of extreem boos. Als ze boos  zijn, mag je je bergen. Mensen met Down hebben minder in de gaten hebben hoe sterk ze eigenlijk zijn, en omdat ze van nul naar honderd kunnen gaan in luttele seconden, lijkt het er soms op dat ze veel sterker zijn dan gemiddeld mens. Niets is minder waar.

ReDa en Jan Willem

Ik heb uit die tijd ook twee ‘vrienden’ gemaakt. Reda en Jan Willem. Reza, een verstandelijk gehandicapte reus, die eigenlijk super verlegen was, en Jan Willem, een downer met een verschrikkelijke grote grijns op zijn bakkes. Altijd in voor een knuffel en altijd goed voor een grap, waar ze voornamelijk zelf het hardst om moesten lachen. Ook twee vrienden, en als je vrienden met hen was, was je vrienden voor het leven.

Reda kwam ik nog regelmatig tegen in Delft, als ik  door de binnenstad liep. En je mag misschien denken dat deze jongens niet heel slim waren, omdat ze met hun beperkingen toch gewoon iets minder snel denkwerk leverden, Reda herkende me jaren later nog steeds en kwam ik hem tegen, kreeg ik nog steeds die warme (en stevige!) knuffel, zoals ik van hem gewend was. Jan Willem kwam ik jaren later ook nog eens tegen en die herkende me ook meteen, hij greep me vast en slingerde me -ondanks mijn gewicht van ruim 90 kg- rond alsof ik een lappenpop was.

Downies

Nu kom ik, beroepsmatig vaak in winkelcentra door het hele land. Zo kom regelmatig een ‘Brownies & Downies’ tegen; Een plek waar je een heerlijke kop koffie kan drinken, of een lekker gebakje of broodje kan eten, en deze worden dan gemaakt en geserveerd door mensen met het syndroom van Down of een andere verstandelijke beperking. Tof om te zien dat zulke mensen ook meedraaien in de maatschappij.

Ik wordt daar altijd enorm vrolijk van. Deze mensen komen je gewoon van buiten naar binnen halen, en je wordt niet door één iemand geholpen, maar je krijgt de hele crew erbij. Ze hebben allemaal een verhaal en ze willen die het liefst allemaal aan je vertellen. Ik mag er dan ook graag komen, om een lekkere kop koffie te halen. Een echte aanrader, je zult er geen spijt van krijgen!

Eigenlijk zouden we allemaal een stukje down moeten hebben, de wereld zou er in ieder geval een stuk mooier uitzien.

Pay it forward
Pay it forward 600 400 Toni

Pay it forward

Met bovenstaande titel is het te verwachten dat je wellicht zal denken dat het gaat om de film ‘Pay it Forward’, en eigenlijk is dat ook wel een beetje zo. We zijn niet meer gewend om iets aardigs te doen. Uit een vriendelijke geste. Want vriendelijkheid, bestaat dat eigenlijk nog wel? 

Vriendelijk

Vriendelijk. Een mooi woord, en het klínkt ook zo aardig. Bingo! U gaat door voor de magnetron! Aardig is een synoniem voor vriendelijk. Het woord vriendelijk is te hakken in twee delen: vriend-elijk. Vriend is duidelijk he? -elijk staat voor achtig. Dus vriend-achtig. Een begrip wat we vandaag de dag bijna niet meer herkennen.

Nu serieus, na de Nederlandse les-intro: we kennen het woord, weten de betekenis, maar in ‘het echie’ weten we niet meer zo goed hoe we het in de praktijk moeten brengen. Ook denken sommigen, dat wanneer je een schaapachtige grijns trekt, mensen dat interpreteren als vriendelijk, terwijl ze wellicht gewoon denken dat je een loopje met ze neemt, en dat je wel de grijns hebt van een schaap, maar dat dat verder niet echt veel voorstelt. Leuk geprobeerd. Dat dan weer wel.

Experience

Ik was ooit manager in een winkel. En dit is dan misschien ook wel gelijk het beste voorbeeld. In de retail is commercie uiteraard belangrijk, althans, dat zou je denken. Ik had daar een rayonmanager die het alleen niet zo wilde snappen en van mij verlangde dat ik me niet meer met klanten bezig zou houden. Zij vond dat ik meer moest sturen. In mijn ogen snap je het dan dus niet. Niet dat zij sowieso veel snapte , maar goed.

Het gaat er juist om dat je je team laat zien hoe je het maximale rendement ergens uithaalt. En dan is leading by example dé manier om dat voor elkaar te krijgen. Vriendelijk zijn bereik je niet met die neppe, ongemeende grimas, maar met onvervalste oprechtheid. Ook al iets waar ze niet zo goed in was: oprecht zijn. De commercie-machine loopt alleen wel een stuk gesmeerder als we iets meer voor onze klanten doen met ons hart. Maar die had ze ook al niet. 

Pay it forward

Het resultaat is vaak verbluffend; mensen worden er door verrast en worden er vaak vrolijker van. En eigenlijk is dat raar, want zo zou dat toch eigenlijk wel horen. Ik merk dat de maatschappij verhard, en dat mensen vaak in hun eigen zeepbel leven, waardoor het eigenbelang stijf bovenaan staat in het prioriteitenlijstje. Maar verander de wereld en begin vooral bij jezelf! 

Hoe vaak help jij een dame de trein instappen met een kinderwagen? Hoe vaak sta jij op voor een ouder iemand in het openbaar vervoer? Ik nagenoeg altijd. Dat kan ik gerust hardop zeggen. Ik stel voor, dat we een soort vriendelijkheids-revolutie beginnen. Verras de mensen eens door wat vaker vriendelijk te zijn. Je krijgt er zoveel voor terug! Pay it forward! Geloof me, daar wordt je een gelukkiger mens van! 

De Klassieker
De Klassieker 600 400 Toni

De Klassieker

Vandaag is het zover, de veelbesproken en onomstreden klassieker. Een strijd die los staat van alle wedstrijden. Een wedstrijd op zich. Een wedstrijd tussen twee aartsrivalen. Maar vooral een wedstrijd tussen Rotterdam en Amsterdam, een wedstrijd tussen de neuzen en de kakkerlakken ofwel, de wedstrijd tussen 010 en 020.

Stedenstrijd 

Ik zal gelijk maar duidelijk zijn, Ik heb een absolute voorkeur. Ik ben een Feyenoorder in hart en nieren, en dat zal ook nooit meer overgaan. Bij mij stroomt er geen bloed maar Maaswater door mijn aderen. Hoewel ik niet in Rotterdam geboren ben, voel ik me in Rotterdam meer thuis dan in de stad waar ik wèl geboren ben. Rotterdam is meer dan een plaats. Rotterdam en Feyenoord is voor mij meer een gevoél.

De strijd die woedt tussen de supporters, is er in mijn beleving altijd geweest, en de plagerijen rond deze wedstrijden zullen er altijd zijn en blijven. En dat is ook logisch, want de verschillen zijn immens groot. De verschillen tussen Rotterdam en Amsterdam, de verschillen tussen de mentaliteit van de Rotterdammer en Amsterdammer, en zo ook de verschillen tussen Feyenoord en Ajax.

Verschillen

Wat zijn die verschillen dan precies? De verschillen zijn zó groot, dat als je die mist, dat je dan waarschijnlijk net zo blind bent als Danny en Daley tegelijk. Rotterdammers zijn van de mouwen opstropen en niet lullen maar poetsen. Nuchter, Anti en zo direct, dat dat vaker wordt gezien als op het botte af. Een Amsterdammer woont overigens nauwelijks meer in Amsterdam, want slechts drie op de tien Amsterdam-geborene, woont nog in Amsterdam.

De Amsterdammer staat bekend als een open persoon, hoewel er ook zat Amsterdammers spreken over Amsterdamse Bluf, wat in de rest van Nederland wordt aangezien als Amsterdamse arrogantie. ‘Wij zijn Ajax, wij zijn de beste’, is misschien wel een van de meest uitgesproken regel die in de rest van Nederland, lees buiten Amsterdam en omliggende gebieden, letterlijk gehaat wordt. En dat komt ergens vandaan!

Fanatisme 

Laten we alsjeblieft wel eerlijk zijn, Ajax heeft, als je de geschiedenis bekijkt, de meeste titels gewonnen, en zijn vaak ook veel succesvoller gebleken in Europa. Daar valt niets over te zeggen. Ook als je kijkt naar de spelers die de club heeft voortgebracht, het zijn natuurlijk wel namen. Denk aan een Marco van Basten, denk aan een Dennis Bergkamp, maar natuurlijk al helemaal aan Johan Cruyff.

Over de laatste is natuurlijk wel iets te zeggen, want Cruyff heeft natuurlijk ook bij Feyenoord gespeeld. En hoe. Hij maakte Feyenoord dat jaar kampioen. Maar waarom ging hij eigenlijk juist naar Feyenoord? Het verhaal van de stap die Johan Cruyff zette om bij de aartsrivaal van Ajax te spelen, doet bij veel Ajacieden nog steeds pijn. Cruyff had mot bij Ajax, en besloot naar een andere club te gaan. Hij kwam bij Feyenoord. Met één reden: kampioen worden met Feyenoord, en de reden was simpel: Als hij met Feyenoord de titel pakte, won Ajax de titel in ieder geval niet. En zo geschiedde. Zijn overlijden werd dan ook zeker gevoeld in Rotterdam.

De klassieker

De klassieker is, zoals ik al eerder aanhaalde, een wedstrijd op zich. En ook dat is fanatisme: iedere club wil van Ajax winnen, en in Rotterdam is dat gevoel overheersend. De fanatiekste Feyenoord-supporters, waar ik er jaren lang een van was, stonden de Ajax-supporters vaak al op te wachten voor de kuip. En dat ging vaak hard tegen hard, en zo ook vaak in het stadion zelf, en daar buiten, zoals in Beverwijk op 23 maart 1997.

Het heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat de politie en politiek hebben besloten deze wedstrijden voortaan te laten spelen zonder uit-publiek. Hoe logisch ook, ik vind het nog steeds jammer, want die klassieker is nooit meer hetzelfde geweest, de supporters van Ajax horen bij de klassieker in de kuip en zo horen de Feyenoord-supporters in het uitvak van de Arena bij deze beladen wedstrijd.

Ik hoop dat iedereen vandaag geniet van deze klassieker. Maar ik hoop tòch dat de Feyenoord-supporters vandaag iets meer genieten dan de supporters van die club uit 020. 

Wolf in schaapskleren
Wolf in schaapskleren 600 400 Toni

Wolf in schaapskleren

Wij mensen zijn maar rare zoogdieren. Buiten het feit dat we -als een van de weinigen- op twee benen lopen, hebben we onszelf aangeleerd dat we superieur zijn aan elke andere soort. We zijn de gevaarlijkste van alle soorten. Dat klopt, maar zeker niet superieur. Superieur betekent overtreffend of beter dan, en we zijn verre van beter dan. Eerder dommer dan. Wolf in schaapskleren

Roodkapje

Ik snap het. De wolf is doodeng. Net als dat de haai doodeng is. Maar jullie begrijpen toch wel dat dit allemaal door verhaaltjes komt hè? Scherpe tanden, grote ogen en grote oren… Roodkapje wordt opgevreten door een wolf, evenals de drie biggetjes. Of wat dacht je van de wolf en de zeven geitjes?  Of nog erger: van die horrorverhalen over weerwolven. Mensen die in ze veranderen bij volle maan…

Jongens en meisjes, het is allemaal niet zo heftig als dat er wordt verteld. Wolven zijn over de regel banger van ons dan dat wij hoeven te zijn van hen. Een wolf, laat zich zelden zien en zal eerder eieren voor zijn geld kiezen dan dat hij de mens zal benaderen. Maar de sprookjes hebben de wolf z’n reputatie behoorlijk naar z’n grootje geholpen, net zoals de film Jaws, de haai  z’n reputatie behoorlijk kapot heeft gemaakt.

Spiritueel kracht- en totemdier

De wolf staat bij de indianen hoog aangeschreven als totemdier. De wolf zou volgens de indiaan staan voor sluipen, onzichtbaarheid en gezinsbescherming. Als je de wolf hebt als totemdier, ben je gezegend. Als wij dan zo hysterisch zijn geworden van de wolf, dan maakt dat ons klaarblijkelijk gelijk aan ezels. 

Spiritueel gezien staat de wolf symbool voor trouw, sympathie, intuïtie, loyaliteit en vrijheid. We zouden dus van dit prachtige dier kunnen leren. 

De indianen zagen de wolf als een gelijke, of nog beter, als een beschermer van de geest. Zo zie je maar, de wolf heeft zeker niet alleen een negatieve wanklank, maar je zou deze zelfs als iets heel positiefs kunnen zien. Wij, mensen hebben niets te duchten van dit mooie beest.

Welkom thuis

We kunnen de natuur wel willen stoppen, maar is dat niet hetzelfde als de natuur naar z’n klote helpen? Laat de natuur zijn ding maar doen. Wij mensen hebben de aarde in de afgelopen eeuwen al genoeg kapot gemaakt. Persoonlijk ben ik blij dat de wolf weer in ons land te vinden is. De wolf heeft een dikke honderd jaar geen poot meer op Nederlandse bodem gezet, nadat het in  de 19e eeuw zo bruut uit ons land is verjaagd, of dat het werd gedood. Toen was de ‘mensch’ kennelijk al van mening dat deze superieur was aan elke andere soort in de natuur.

De wolf hòòrt bij ons. Het is een deel van ons ecosysteem, hoewel de meningen daar inmiddels al weer dik over zijn verdeeld. De terugkeer van de wolf heeft Nederland in twee kampen verdeeld, de pro’s en de con’s, maar terwijl er over en weer wordt gesteggeld, heeft het land inmiddels meerdere diersoorten welkom geheten, zoals de goudjakhals, waar er inmiddels al meerdere van rondlopen, de zeearend, die hier al meerdere nesten heeft voortgebracht, de lynx die ons land al een aantal keren heeft bezocht, en de komst van de Europese bruine beer is stiekem ook al aangekondigd.

Wolf in schaapskleren

Ik snàp de hele toestand met de boeren. Ik kàn me zo voorstellen dat je alle dieren die je bezit, of het nu koeien  of schapen zijn, kent bij naam, en dat het meer zijn  dan alleen maar consumptieve dieren, maar tòch vind ik dat de wolf en de mens maar naast elkaar moet leren leven. We kunnen onmogelijk wolven maar afschieten omdat mensen zich in hen vrijheden voelen beperkt. Gelukkig zijn de wolven nu ook beschermd.

Ik vind  het zelfs wel een beetje hypocriet, dat de wolf geen schaap mag doden om  te eten, terwijl wij s-avond’s wel een stuk vlees op ons bord verwachten. Doen wij dan niet eigenlijk gewoon hetzelfde als de wolf? Eten om te overleven? En kunnen de boeren hun vee dan niet op een andere manier beschermen tegen een mogelijke aanval van de wolf?

Want als we ons als mensen zo goed voordoen, terwijl we het eigenlijk niet zijn, omdat we onszelf als top van de voedselketen zien, vind ik dat bijzonder huigelachtig. En daarmee zijn we zelf die gevreesde wolf in schaapskleren geworden. Hoe ironisch!