De buurvrouw. Een onderwerp waar wij, mijn vrouw en ik, ‘een dingetje’ mee hebben. Dit omdat we nu al een aantal keren tegen een muur van verongelijking zijn aan gemarcheerd. En dit omdat je nou eenmaal naast elkaar woont. Je hebt ze niet echt voor het uitkiezen, en dan zit je soms met de gebakken peren. Soms is gechargeerd. Maak daar vaak van, met de uitzondering op de regel. En we gedragen ons. Geen harde muziek, geen aso-gedrag, en toch moeten we hier mee dealen.

Stofzuiger

In onze eerste gezamenlijke woning hadden we een buurvrouw met smetvrees. Niet mijn probleem dat zij haar balkon iedere dag wil stofzuigen omdat ze niet kon handelen dat er boomblaadjes op haar balkon neerdwarrelden (koek-koek), maar wel mijn probleem als je mij gebiedt om het gedeelde portiek eens per week te stofzuigen. Dan ben je volgens mij niet helemaal lekker. Deze dame claimde ook de parkeerplaats voor het portiek op, zonder dat deze was toegewezen, en daar ging ze heel ver in, tot het continu verplaatsen van haar fiat panda toe.

Ik moet toegeven dat het af en toe sowieso op een open psychiatrische afdeling leek in die straat, omdat er best wat gekkies rondliepen in onze straat. Zo hadden we ook een buurman die maar volhield dat dat hij uit de zeventiende eeuw kwam en dat mijn vrouw en ik over driehonderdachtenvijftig jaar zouden gaan scheiden. Best in de war zeg maar. 

Geluidsallergie

Bij onze volgende woning hadden we een buurvrouw die kwam klagen omdat ik een verfkwast liet vallen in de avond. Je mocht daar klussen tussen zeven uur s’ochtends en zeven uur s’avonds, dus na zeven uur was er ook een legitieme reden om te klagen. Zij klaagde om het klagen. Op een gegeven moment kwam ze aan de deur omdat mijn schoonmoeder met haar schoenen onze inpandige trap opliep, en of ze haar schoenen even uit kon doen. Debieltje.

Dit liep uiteindelijk zo hoog op dat er een wijkagent en buurtbemiddeling bij moest komen op het op te lossen. Zij was dus allergisch voor geluid èn de Story, Privé en Weekend tegelijk van de gang waar we op woonden. Ze wist alles van iedereen en bemoeide zich ook met alles. Nu was dit sowieso een rare galerij-gang, want naast deze buurvrouw woonden twee  mannen, en prima als je op hetzelfde geslacht valt, maar dit waren echt twee relnichten van het eerste uur, die overal wel een scène wisten te schoppen. Dat viel prima met de bemoeizuchtige VvE-voorzitter en de schizofrene buurvrouw iets verderop in de gang. 

Anti-rokerende allesbepaler

Nu wonen we aan een mooie weg, met hoge bomen. Heerlijk. En weer hebben we te maken met een speciaal gevalletje. We hebben een buurvrouw, die er een heel drama van maakte dat er een asbak bij onze deur stond, want zij vond dat niet uitnodigend voor haar visite. Hé? Ja. Dat dus. Haar voortuin is net een veldje kniehoog onkruid, maar wèl zeiken over onze asbak. ‘ja, want ik ben anti-rook’, terwijl haar dochter de ene joint met de ander opsteekt als ze zelf niet thuis is. Kappen nou hoor! 

Ook mogen we van haar de hedera niet snoeien die tegen de schutting opklimt. Leuk, maar als die nou aan haar kant zou staan, zou ik het begrijpen, maar dat ding begint aan onze kant van het schutting. Wat denk je zelf? De schaar er in. Zij denkt te kunnen bepalen wat wij wel of niet doen in onze eigen tuin. Ben je in de war dan? Ze klaagt aan een stuk door, maar als er bij hun een feestje wordt gevierd, liggen haar gasten dronken over het fietspad te dweilen. Dus tja. Kijk maar even wat je doet.

Nu hebben we aan de rechterkant wel toppers wonen. De buren van mijn buren, zijn aan beide kanten ook toppers, dus daar zijn we maar wat blij mee. Maar over de speciale nutcases die we al hebben meegemaakt, heb ik een aangepast spreekwoord: liever een verre vriend dan een goede buur in dit geval…