Ik zucht nog maar eens diep als ik denk aan Spanje. Mijn roots liggen zo’n beetje in heel Zuid Europa, en eerlijk: dat herken ik ook met grote regelmaat bij mezelf. Maar van heel Zuid Europa, is Spanje voor mij toch hèt land waar ik me het meest thuis voel. Meer dan hier. Hier in Nederland is het me te vlak. In Spanje voel en próef je de passie. Ieder jaar heb ik heimwee en dat gaat waarschijnlijk nooit meer weg, en voor al de mensen die gelijk zeggen dat ik dan maar moet vertrekken: Er zijn nog veel dingen die me hier houden, maar heb vaak op het punt gestaan om inderdaad voorgoed uit Nederland te vertrekken, en ik ben zeker niet de enige, dat worden er steeds meer…

Het ‘Spanje-gevoel’

Ik kan me ook niet zo goed verwoorden, als ik uit zou moeten leggen hoe dat Spanje gevoel voelt, het is het hele plaatje. Herinneringen, van alle jaren dat ik er al kom, de mensen, de taal, de gebruiken, het eten en drinken, en laten we de temperatuur vooral niet vergeten. Maar daar blijft het niet bij. Het is iets dat ik voel, als een vuur van binnenuit. Het gevoel dat ik daar meer hoor dan in hier, in Nederland. En ik ben me heel bewust dat ook in Spanje genoeg dingen zijn waar je je als inwoner aan zou kunnen storen, dus daar gaat het dus niet om.

Het zwerven door de straten van Barcelona, Girona, Valencia of de vele idyllische kustplaatsen, waar er zoveel van te vinden zijn in Spanje. De vriendelijkheid van de mensen, dat al zo verschilt van de mentaliteit van de mensen in West Europa vandaag de dag. Maar ook het temperament, en de passie, wat ook vooral zo in mezelf brand, mis ik in Nederland. Het vurige wat je terughoort in de taal en wat je terugziet in de gebaren die worden geuit als er wordt gesproken. Maar bovenal is het vooral het gevoel dat ik daar meer thuis hoor dan hier.

Waarom

Waarom ik dat gevoel heb, kan ik niet uitleggen. Het klinkt misschien wat awkward, maar het is vooral een gevoel van herkenning. Een gevoel dat ik daar niet uit de toon val. Want heel eerlijk, dat heb ik steeds vaker wèl in Nederland. Er wordt vaak gezegd: maak je niet zo druk. Ik maak me niet druk, dat zit gewoon in me. Als ik iets ervaar wat me niet bevalt, dan kan het inderdaad lijken alsof ik me drukker maak dan ik zou moeten doen, terwijl het voor mij als iets natuurlijks is. Ik snap ook nog steeds niet waarom de gemiddelde Nederlander vaak dingen gewoon over zich heen laat komen. Ga de straat op!

Het is heel erg voor de hand liggend om te denken, dat ik alleen in vakantieperiodes in Spanje ben geweest, hoewel dat niet zo is. Ik ben er ook zeker buiten vakantieperiodes geweest. En ja, het verschilt van het werk-leven als je daar alleen maar vrije tijd hebt. En toch ervaar ik in Nederland (en ook in landen als België, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland) een ongezonde hoeveelheid stress. Hier moet alles maar en staat alles onder een ongezonde hoeveelheid druk. De laatste tijd wordt dat steeds erger, zeker omdat alle leuks tegenwoordig aan banden wordt gelegd. Dat gevoel heb ik in Spanje behoorlijk minder. 

Zou dit de reden kunnen zijn waarom ze in Spanje gemiddeld het oudste worden van heel Europa? Zou dit de reden zijn waarom Spanje volgens het CBS het gezondste land van Europa is, of zelfs ter wereld? Kanker en Hart en vaatziekten komen hier ten opzichte van Spanje echt veel meer voor. Dan kan dit twee dingen betekenen: of het heeft te maken met de leefstijl (wat betreft eten weet ik dat je daar gezonder eet dan in Nederland), of met de verminderde druk en daardoor substantief minder stress. 

Spanje

Mijn herinneringen aan Spanje gaan ver terug. Ik weet dat ik als een klein ventje met mijn cowboyhoed en holsters met klappertjespistolen door de straten van Pineda de Mar liep als een pequeño pistolero. Naar de kermis, en vooral een bepaalde feestdag kan ik me nog heel goed herinneren: La Nit de Sant Joan, waar water en vuur centraal staan. Ik kan me nog goed heugen hoe ik als klein broekie door de straten liepen me vergaapte aan de vuren in de straat en te vragen om ‘agua’, waarna hele emmers water van de balkons werden gegooid. Fantastisch was dat. Deze feestdag wordt gevierd op 24 juni, wanneer de geboortedag van Johannes de doper wordt gevierd.

Maar ook het eten met familie staat me heel erg bij. Na de siesta met familie doorbrengen, en het lekker eten van allerlei Spaanse lekkernijen. Ook op latere leeftijd heb ik nog heel wat mooie dingen mee mogen maken in Spanje. De laatste keer dat ik in Spanje was, verbaasde ik me wederom hoe makkelijk het me af gaat, wat betreft Spaanse gebruiken bijvoorbeeld. Ook kon ik na anderhalve dag alweer aardig meekomen met de taal, wat ook niet heel vervelend is. Het was heerlijk om mijn gezin eens te laten zien waar ik toch wel een heel belangrijk gedeelte van mijn jeugd door heb gebracht.

Maar weer met de auto terug naar Nederland. En dan al weer heimwee hebben als we Spanje uitrijden. Dat mis ik het minst aan Spanje. ¡Hasta la proxima!