De quote van februari is er een van Siddharta Gautama, die uiteindelijk transformeerde in Buddha. Ik wordt al jaren geïnspireerd door de leer van het buddhisme. Soms gaat het me beter af dan de andere keren, maar de quote van februari is:“Boosheid is het gevoel dat je mond sneller laat werken dan je hersenen.” En dat klopt. Vaak wel.

Impulsief-ish.

Ik ben van mezelf behoorlijk impulsief. Sommigen noemen dat ook wel ‘snel op de kast’. En dat heb ik altijd al gehad. Sommigen noemen dat gevat, maar ik erger me er best wel vaak aan. Ik moet reageren. En dat mijn mond sneller reageert dan mijn hersenen, dat staat vast en soms komt daar ineens iets uit, dat ik misschien anders had bedoeld in mijn hoofd, dan dat dat uit mijn mond komt.

Echte boosheid kende ik niet echt. Althans, niet tot een jaar of zes a zeven jaar geleden. Temperamentvol zijn ken ik wèl, en ook maar al te goed, maar dat zijn momenten, en dat schaar ik niet echt onder boosheid. Hoewel temperamentvol zijn ook niet altijd een zegen is.

Boos-boos

Echt boos-boos ben ik zelden. Hoewel ik op sommigen al een poosje zó boos ben, dat ik die echt nooit meer hoef te zien, en die hebben het er dan zelf ook behoorlijk naar gemaakt. Ik ga geen namen noemen, zij weten dondersgoed wie ze zijn. 

Ik ben ooit zó boos geweest, dat het ook maar goed was dat ik die personen niet aantrof in mijn woning. Een ex vriendinnetje vond het nodig om bij mij thuis, dus waar zij inwoonde, in mijn afwezigheid mijn halve inboedel mee te nemen. En de relatie was ook al niet zo lekker geëindigd; ze ging vreemd met een van mijn toenmalige, so-called friends.

Ik kan me dan ook bijzonder weinig meer herinneren van die avond.

Burn-out 

Sinds mijn burn-out heb ik sowieso een iets korter lontje dan ik ooit had. En je ziet sneller aan mij waar mijn grenzen zijn, wanneer je daar overheen dreigt te gaan. Ik vind dat best jammer, want je kon bij mij vaak ver gaan, hoewel dat soms ook best té ver ging.

Ik ben inmiddels wel zo ver, dat wanneer ik klaar ben met iets of iemand, dat ik ook ècht klaar ben. En dan kan je doen en laten wat je wil, maar dan gaat het ook niet meer goed komen. Dan lijkt het me het beste dat we ieder een kant op gaan, en vooral niet achterom kijken.

Maar soms is het ook goed om eens te zeggen wat je gevoel je ingeeft. Dat is soms ook nodig en schept in sommige situaties ook best meer duidelijkheid…