De jeugd heeft het -net als iedereen- moeilijk gehad tijdens de hele corona-malaise. Mede door niet naar school kunnen, en het niet af kunnen spreken met vrienden, collega’s en klasgenoten maakte het er allemaal ook al niet veel beter op. Zo heeft iedereen het op zijn eigen manier verwerkt, maar je zag uiteindelijk dat voornamelijk de jeugd, er aan onderdoor leek te gaan. Maar zonder een goed werkende jeugdzorg zijn er wèl degelijk jeugdzorgen.

Don’t Go for Jeugd

Ik heb twee dochters. Een van bijna negentien en een van bijna zeventien. Allebei midden in de pubertijd, en allebei behept met de naweeën van een uit de hand gelopen vechtscheiding, omdat mijn ex kennelijk niet wil accepteren dat ik wèl verder ben gegaan met mijn leven. Dat is voer voor een andere column, maar mijn dochters, die door de rechter allebei aan mij waren toegewezen, waren / zijn hier wel de dupe van.

Mijn oudste dochter heeft destijds, op 5 jarige leeftijd een hechting- en aandachtstekort stoornis opgelopen, waar nooit iets mee is gedaan. Ik wil het zeker niet alleen op mijn ex afschuiven, maar ik zag ze maar één dag in de twee weken, en dan wilde ik voornamelijk gewoon lol maken, dus was me dat niet opgevallen. Dit heeft op latere leeftijd, zo rond de pubertijd gevolgen. Dus trok ik aan de bel. We kwamen via via bij een afdeling uit van Jeugdzorg: Go for Jeugd. Maak daar maar Don’t go for Jeugd, want ze hebben niet alleen mijn dochter- maar ook ons, als ouders / verzorgers, in de kou laten staan. 

Buro Bloom

Ik ben uiteindelijk bij Buro Bloom uitgekomen via deze organisatie. Top bedrijf. Of nog beter: Tob-bedrijf. Ze kunnen het mooi ver-bloomen allemaal, maar mijn dochter werd er geen steek wijzer van en wij ook niet. Inmiddels werd de situatie thuis steeds lastiger en moeilijker, omdat mijn dochter steeds meer veranderde in een ongeleid projectiel, veelal omdat zij niet fatsoenlijk werd geholpen. En dan rest mijn vraag: waar was jeugdzorg toen zij en wij het nodig hadden?

Don’t Go for Jeugd had geen tijd, en wanneer ik belde was er nooit iemand aanwezig. Ze kampte met een ‘personeelstekort’. Bullshit. Ik ben er op een gegeven moment binnen geweest en snapte ineens waar al die subsidies naar toe waren gegaan. Was dat opgegaan aan de zeer indrukwekkende plantenbakken, of is het teloor gegaan aan al dat witte marmer? 

jeugdzorg

Omwille van het feit dat mijn oudste onmogelijk meer in de gezinssituatie kon meedraaien, en ik wèl een papa ben, maar geen psycholoog of psychiater, ging ik toch iets meer uit mijn comfort zone kijken en kwam bij een bedrijf uit, waar mijn dochter op kamer training kon. Begeleid wonen, met inmenging van het gezin, maar met de nodige hulp van vakspecialisten die heer en meester zijn in dit soort situaties.

Toen de kamer eenmaal rond was en het een kwestie van een paar dagen was, voor mijn dochter er in kon, kreeg ik, zo vlak voor kerst, te horen dat haar moeder de stekker er uitgetrokken had en dat mijn dochter weer bij haar moeder zou gaan wonen. Zonder mij en mijn vrouw daar ook maar enigszins in te betrekken, terwijl we al ruim drie jaar aan het strijden waren voor mijn dochters. 

Als de jeugd de toekomst is, en de jeugdzorg- met al haar nevenorganisaties- hun moet helpen om op te groeien, vrees ik het ergste voor de toekomst. Want zoals het er nu uitziet, strijken ze veel subsidies op, en doen daar vervolgens bitter weinig mee, en lijkt het erop dat ze zelf nooit jong zijn geweest.