Een aantal mensen uit mijn directe omgeving hebben te kampen met een heuse depressie. En net als dat ik niet of nauwelijks kan beschrijven hoe een burn-out eigenlijk precies aanvoelt, is het voor hen heel moeilijk uit te leggen hoe een depressie nou eigenlijk aanvoelt. Ik weet dat je heel neerslachtig kan zijn en dat je de wereld vooral heel donker bekijkt, maar meer kan ik me er niet bij voorstellen. En toch komt het vaker voor dan je zou denken…
Depressief
Jim Carrey, de man met het gezicht van elastiek, was een heel lange periode zwaar depressief. Inmiddels is hij uit het dal gekropen en zegt zelf dat de regen niet lang genoeg om hem heen is geweest waardoor het water hem niet heeft kunnen omringen waardoor hij zou verdrinken. Mooie metafoor, maar als je hem vraagt hoe hij een depressie omschrijft, krijg je daar een über-duidelijke omschrijving van. Uit zijn antwoord kan je opmaken dat zijn ‘gekke bekken-show’ een farce was om zijn depressiviteit te verhullen.
“Mensen praten altijd over depressies. Het verschil tussen depressie en verdriet komt gewoon door toeval – wat er ook voor jou is gebeurd of niet is gebeurd, of verdriet, of wat het ook is. Depressie is je lichaam dat zegt: f*ck you, ik wil dit personage niet meer zijn, ik wil deze avatar niet omhoog houden die je in de wereld hebt gemaakt. Het is te veel voor mij. Je zou het woord ‘depressief’ moeten zien als ‘diepe rust’. Je lichaam moet depressief zijn. Het heeft een diepe rust nodig van het personage dat je probeerde te zijn”
Onvoorspelbare Killer
Ook Dwayne’s ‘the Rock’ Johnson was meermaals depressief. Hij ook is hier uit geklommen. Net als Brendan Fraser en Zac Efron. Maar het gaat vaak ook mis. Denk bijvoorbeeld aan Anthonie Kamerling van Goede tijden, slechte tijden. Hij raakte in een depressie toen zijn musical werd gecanceld. Hij ervoer dat als een val in een diep ravijn. En ondanks dat hij er uit was geklommen, door er veel over te praten, bleef de depressie hem toch parten spelen. Hij ontnam -veel te vroeg- zijn eigen leven in 2014.
En natuurlijk Chester Bennington. De leadzanger van Linkin Park kampte al jaren met depressies, die met zeer grote regelmaat een onderwerp waren voor zijn geschreven teksten. En toch kwam het volledig onverwacht dat hij een einde maakte aan zijn leven. Zesendertig uur voor zijn dood speelde hij nog spelletjes met het gezin en hadden ze nog de grootste lol. Op de verjaardag van zijn goede vriend Chris Cornell (Soundgarden) verhing hij zichzelf. Chris Cornell pleegde twee maanden daarvoor zelfmoord.
Hulp
Toch weer even terug naar de eerste alinea. Ik wéét niet wat een depressie is. Omdat ik het zelf -godzijdank- nog nooit heb hoeven ervaren, en dan maakt dat het begrijpen wel iets minder makkelijk. Ik maak het wel van dichtbij mee, maar dat maakt mij by far nog geen ervaringsdeskundige. IK weet wel dat er altijd iemand is om tegen te praten. Er is altijd wel iemand die naar je wilt luisteren en het helpt misschien ook om te praten met lotgenoten, omdat zij weten wat je precies voelt.
Jammer dat de zorg in Nederland zo achteruit holt, en dat er een drastisch te kort is aan goede psychologen en psychiaters, want als je echt depressief bent en je zoekt ècht hulp, dan nog sta je ruim vijf tot zes maanden op een wachtlijst tot ze een keer een plekje voor je hebben in hun praktijk. En in die zes maanden kan er een hoop gebeuren. Het is dus van enorm belang dat er iets gaat veranderen in dit soort specialistische hulpverlening.
Jongeren
Jongeren zijn ook steeds vaker depressief. En dan heb ik het over de leeftijdscategorie van zestien tot twintig. Volgens meerdere rekenkamers is ruim twintig procent van de jongeren jaarlijks depressief. Dit zijn serieuze cijfers. Dit heeft uiteraard een oorzaak, waarvan een verstoord toekomstbeeld de belangrijkste dooddoener is. Als daar dan geen hulp voor is, zal je merken dat het percentage alleen maar zal groeien. Met alle gevolgen van dien. Elke dag maken vijf mensen een einde aan hun leven. Iedere dag zit daar één iemand tussen, die jonger is dan dertig jaar. Iedere dag sterft er dus iemand, die nog een heel leven voor zich heeft, maar zich niet gehoord voelt, en niet het gevoel heeft dat hij of zij ergens terecht kan. Als je dit zo hoort, vind ik dat dus heel erg triest.
Zeker jongeren, die nog in de onbezorgde tijd van het leven zouden moeten zitten, die kampen dus ook met dit soort shit, terwijl de hulpverlening praktisch af laat weten. 113 is dus een van de kanalen die je kan benaderen in het geval je kampot met suïcidale gedachten. Of als je hert vermoeden hebt, dat iemand zulke plannen heeft. Ik weet niet of 113 inmiddels op volle toeren draait, maar ik heb deze ‘noodlijn’ een keer nodig gehad, en toen moest ik mijn telefoonnummer achterlaten. Iets wat ik op zich al raar vind, want iedere seconde die telt op zo’n moment. Nou… niet dus. Ik heb veertien uur moeten wachten voor ik eens werd terug gebeld. Veertien uur! Ik snapte op dat moment even niet waar al die reclame dan voor was. In veertien uur kan er van alles gebeuren en dan is dit uiteraard veel te laat.
Ik zou me met deze post graag richten aan het ministerie van volksgezondheid. Doe hier iets aan. Het is keihard nodig. Zeker nu niemand meer zeker is wat betreft de toekomst.
#depressief #depressie #toekomstbeeld #jongeren #onderzoek
